Everything Everywhere All At Once Is About Intergenerational Trauma. About Depression And Passive Suicidality

everything everywhere all at once is about intergenerational trauma. about depression and passive suicidality and the gravitational appeal of nothingness. about aging, getting older in your twenties and getting older in your fifties. about the specific hurt mothers can cause their daughters and daughters their mothers. about the harsh reality of the immigrant experience and the american dream. but it’s mostly about kindness and family and it’s about choosing to sit at home talking about taxes with someone who loves you, and it’s about telling your daughter that you’d choose her over the entire universe, and it’s about how even in the universes where life didn’t form, love can still exist. and it’s really all of that at once.

Συχνά ο κόσμος δεν είναι όμορφος, αλλά μερικές φορές χαϊδεύεις έναν σκύλο και σου χαμογελάει, έρχεται ένα γατί και τρίβεται στα πόδια σου, μπαίνει στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι που είχες να ακούσεις καιρό, βλέπεις ένα σύννεφο σε ένα σχήμα που κάτι σου θυμίζει, ανοίγεις το παράθυρο και σε χτυπάει ο αέρας, πίνεις την πρώτη γουλιά καφέ και είναι ανέλπιστα καλός, βρίσκεις έναν άνθρωπο που έχετε το ίδιο αγαπημένο βιβλίο και το συζητάτε για ώρες, και για λίγο όλα μοιάζουν να βρίσκονται σε αρμονία.

They say pictures can describe a million words

Blue Mosque - Istanbul, Turkey.

it’s so true that the greatest weapon against nihilism and existential despair is to find joy in the mundane and never stop chasing after love