Anlar

An’lar

Sil baştan yaşama şansım olsaydı eğer,

oturup saymazdım eski yanlışlarımı.

Kusursuz olmaya çalışmaz, rahat bırakırdım yüreğimi.

Neşeli olurdum, geçmişte olmadığım kadar,

ve elbette çok daha coşkulu olurdu sevdalarım,

içine de yeterince ciddiyet katardım.

Bu denli temiz, titiz olmazdım hiç, öyle bir şansım olsaydı eğer.

Hiç çekinmezdim daha fazla riske girmekten de…

Daha çok yolculuklara çıkar, gündoğumlarını kaçırmazdım asla;

hele dağlara tırmanmanın, ırmaklarda yüzmenin keyfini…

Hiç bilmediğim yerlere giderdim, gidebildiğimce.

Doyasıya dondurma yer, boşverirdim kuru nimetlere.

Öyle bir şansım olsaydı eğer, dertlerim de

yalnızca düşlerin değil, yaşamın gerçeğini taşırdı.

İşte onlardan biriydim ben ömrü boyunca hani, her saniyesini

verimli kılmaya çalışan insanlardan biri.

Ama aynı an’lara yeniden geri dönebilseydim eğer,

yalnızca iyi ve güzel olanları tatmak isterdim, mutlu an’ları…

Farkında değilseniz hâlâ, öğrenin artık:

Yaşam an’lardan oluşur, sadece anlardan, ŞİMDİ’yi yakalayın.

Yanında termometresi, bir şişe suyu, şemsiyesi

ve paraşütsüz yerinden kıpırdamayan bir insandım ben.

Ama yeni baştan yaşayabilseydim eğer,

yüksüz, iyice hafiflemiş olarak çıkardım yolculuklara.

İlkbahara yalınayak girer, sonbahara dek unuturdum ayakkabıyı.

Hiç bilinmeyen yolları keşfeder, tadına varırdım günışığının,

Çocuklarla daha çok oynardım, yeniden bir şansım olsaydı eğer…

Ama ne çare.. İş işten geçmiş ne yazık ki!

85’indeyim artık ve biliyorum ki… Ölmekteyim.

https://www.youtube.com/embed/dHw_zR0VMSY?feature=oembed&enablejsapi=1&origin=https://safe.txmblr.com&wmode=opaque

NAZIM HİKMET RAN BİR DAKİKA

''Elbette seni inciteceğim.

Elbette beni inciteceksin.

Elbette birbirimizi inciteceğiz.

Ama bu varoluşun mutlak koşuludur.

Bahar olmak, kışın riskini kabul etmek demektir.

Var olmak, var olmama riskini kabul etmektir."

İstemedim, hiçbir şey

söylemek istemedim sana.

Gözlerinde iki çılgın ağaç gördüm,

gülüşten, esintiden, altından iki ağaç.

Kımıldanıp duruyorlardı, istemedim.

Sana hiçbir şey söylemek istemedim.

22.10.2023

Boynunda bir yer vardır, ben bilirim Ne zaman oradan öpsem,

Değişir gözlerinin rengi

Yanar dudakların, terler avuçların Dökülür kapkara aydınlık gibi Omuzlarına saçların

Gitgide artar kalbinin vuruşları

Bir musiki halinde dünyamı doldurur Ansızın bütün sesler kesilir

Zaman durur

Bir baş dönmesi başlar o en yükseklerde

Hergün seninle yeniden var oluruz Eriyip kaybolduğumuz yerde...