Kendimce Btnm Ele Geiren Bir Mutlulua Sahiptim, Ta Ki Evin Yolunun Yanl Olduunu Fark Edene Kadar.

Kendimce bütünümü ele geçiren bir mutluluğa sahiptim, ta ki evin yolunun yanlış olduğunu fark edene kadar.

"insan gerçekleri sadece kalbiyle görebilir. En temel şeyi gözler görmez.."

Gurur duymuyorum yaptıklarımla, biliyorum yanlışım var bir yerlerde. Fakat nasıl olur da yapmam gerekeni gecikmiş bir zaman içinde yaptığım için bütün suç üstüme yıkılır? İşte ben bunu hiç anlamıyorum.

"İsimsiz'in şehveti şiddette yatar.

İsimsiz'in şehveti merhamette yatar."