Istemesem Dahi Bana Kalan Tek Ey Yalnzlkt. Dnceler Ile Sona Doru Ilerlerken, Boazmda Skan Cmlelerin Enkazyd.

istemesem dahi bana kalan tek şey yalnızlıktı. düşünceler ile sona doğru ilerlerken, boğazımda sıkışan cümlelerin enkazıydı.

anne misali parmak uçlarından öpülesi kadınların sigara tutması ve gülüşlerinin kırılması kadar acı verici bir dünya.*

hayallerimi askıya astım, umutlarımı pencereden attım. bende kalan tek şey kırıklarken, artık yarınlara da gözlerimi kapattım.

Gözlerimde oluşan sarsıntılar kadar bulanık bir dünyada yaşıyorum. Bitmeyen düşünceler kadar derin bir enkazın altındayım. Düşüncelerimde beni değil, hayata içtenlikle bakmayan gözleri fark ediyorum. Bir tablo kadar sakin, kusursuz ve temiz bir dünyada, onu kusurlu ve kirli hale getiren insanları düşünüyorum.

ben hep izleyen oldum. şefkat dolu bir anne elinden dahi eksik kalan saçlarım gibi, kalbimi de hep hayallerimle avuttum.

“ +Belki Tanrı yanlış zamanı seçti. -Yanlış zamandan kastın ne? +Belki Tanrı beni henüz doğmamış insanlar için ressam yaptı. - Mümkün.”

Vincent Van Gogh