Olmuyor, Insan Kendi Iinde Yokluu Kavryor. Bitmiyor, Krklarn Gn Getike Sonu Gelmez Bir Boluk Gibi Byyor.

olmuyor, insan kendi içinde yokluğu kavrıyor. bitmiyor, kırıkların gün geçtikçe sonu gelmez bir boşluk gibi büyüyor.

soluma denk bir sıcaklık istemiştim. rüyalarımda da her zaman ki gibi, sıcak bir yuva düşlemiştim. gülüşü haziran, bakışları ayaz olan birini beklemiştim.

Göğsümün tam orta yerinde yeşeren karanfil, her kelimenle ruhumu bambaşka şiirlerle tanıştırıyorsun. Bazen kendime bile meydan okuyup satırlarında sarılıyorum sana.

yalnızlık; aynaların sende bulanıklaşması, gölgenin bile senden kaçmaya çalışması.

"sol yanım bekliyor." derken sevgiden bahsettim, verdiğiniz hayal kırıklığını değil.

ölüm ile yaşam arasında ki fark bir kalp kadar yakın, bir gülüşe sahip olmak kadar uzak.