Hibir Ac Gemiyor. Hi Bir Yarann St Kapanmyor. Kklkten Yadigar Kalan Baklarm Bile Kaderin Yazgs Ile Alarken,

hiçbir acı geçmiyor. hiç bir yaranın üstü kapanmıyor. küçüklükten yadigar kalan bakışlarım bile kaderin yazgısı ile ağlarken, her gece sonu gelmez kabuslar ile içimde arta kalanlar da karanlığa sürükleniyor.

“Benimle kal, benimle kal. Her şey yoluna girecek. Bu bir son değil.”

yıkık ve dökük olsa da, enkazlar ve çöple dolsa da, o sokaktan bir oyun bahçesi yapacağımızı bilemezler.

kimseye daha fazla bir şey katmadan, kimseden daha fazla bir gülüş almadan; her yer karanlığa tutulduğu vakit, keşke ebedi bir sessizliğe bürünsem.

her sarılma yeni bir veda vakti getirir. sevgin avuçlarında, yalnızlık soluğunda eskir. her tebessüm gibi, vedalar da gereklidir.