Pawlikowska-jasnorzewska - Tumblr Posts

Spojrzenia, półuśmiechy, czary kilku minut,

ruchy, błyski, wiosenność rozmarzonej róży,

rumieniec amarantu, bladość seledynu,

wyraz który się nigdy w świecie nie powtórzy,

radość nie winna temu co jest i co będzie,

zadumanie dziwiące się światu śmiesznemu,

modlitwy jak kwiat ślepe i gesty łabędzie,

i serce niepodobne żadnemu innemu,

włosy płowe, złociste, od jedwabiu miększe,

i myśli pracujące własną, szczerą pracą,

usta mniejsze od oczu, oczy od ust większe,

wszystko skazane na śmierć! niewiadomo za co?

Skazańcy, M. Pawlikowska-Jasnorzewska

Zanurzcie mnie w niego jakby różę w dzbanek po oczy, po czoło, po snop włosa jasnego, - niech mnie opłynie wkoło, niech się przeze mnie toczy jak woda całująca Oceanu Wielkiego. Niech zginie noc, poranek, blask księżyca czy słońca, lecz niech On we mnie wnika jak skrzypcowa muzyka - gdy do serca mi dotrze, będę tym, co najsłodsze, Nim.

Zanurzcie mnie w niego

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska