Hayat Zdemir Asafn Eskisi Kadar Zlemiyorum Iirini Yazarken Hala Onu Dnmesi Kadar Ac...

Hayat Özdemir Asafın eskisi kadar özlemiyorum şiirini yazarken hala onu düşünmesi kadar acı...

Sevdiğiniz bir filmin veya kitabın bitmesini istemediniz. Çünkü ekranda geçen teşekkürler kısmını ya da son sayfayı gördükten sonra gerçek dünyaya döndüğünüzde üzerinize bir ağırlık çökerdi...

"Ege," dedim camı açarken, "elini camdan dışarı uzatsana."

"Neden?"

"Ben de uzatacağım. Aynı yağmur elimizi ıslatacak. Sanki..."

"Ellerimiz birbirine değiyor gibi." Cümlemi tamamlayınca gülümseyerek elimi camdan uzattım.

"Uzatıyor musun?"

"Evet. Tuttum elini..."

"Ben de..."

Kendimi bir deprem ardında darmadağınık olmuş bir odaya benzetiyordum, bu dağınıklığı sever miydi bir gün?

Dünyanın en zor hissi; kendini ait hissetmediğin bir yerde bulunma zorunluluğudur.

Dostoyevski

Bende bu zorluğu çekiyorum ama ait olduğum yeri de bulamıyorum.