Zdemir Asaf - Tumblr Posts
Öyle çabuk geçiyor ki günler.
Hele sen de bir bak hayatına
Yarın bitecek sanki her şey.
Yarın ölecek gibiyiz.
~LAVİNİA
Gece; ne kadar karanlık ve sessizsin..
Öyle kaplıyorsun ki evleri,yolları,denizleri.
Hem o kadar aydınlık ve seslisin ki;
Çılgınca coşturuyorsun bizleri.
Sen gelirken ağlamıştın,
Orası için.
Bil,gidersen de ağlayacaksın,
Burası için..
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sen de bilme,Lavinia.
Ölsen;ilkin,yazık oldu diyecekler.
Sonra durup,neden öldü diyecekler.
Dostlar ergeç unutacak bir gün ama..
Uzun zaman seni anar sevmeyenler.
Bu gece , gecelerden Özdemir Asaf..
Bir mum yanıyordu bir evin bir odasında.
O evde bir kedi vardı.
Geceler indiğinde kendi havasında
Mum yanar, kedi de oynardı.
Mumun yandığı gecelerden birinde
Kedi oyunlarına daldı.
Oyun arayan gözlerinde
Mumun alevi yandı,
Baktı,
Mumun titrek alevinde
Oyuna çağıran bir hava vardı.
Oyunlarını büyüten kedi büyüdü
Kendi türünde çocukcasına,
Döndü dolaştı, yavaş yavaş yürüdü
Geldi mumun yanına, oyuncakcasına.
Bir baktı, bir daha, bir daha baktı
Mumun alevinin dalgalanmasına
Uzandı bir el attı.
Bıyıklarını yaktırmadan analmayacaktı...
İlk kez gördüğü mumun yakmasına
İnanmayacaktı.
Kedi oyunlarında büyüyordu,
Mum, üşüyordu yanmalarında.
Zaman ikili yürüyordu
Aralarında.
Bir ayrışım görünüyordu
Birinin yanmalarında
Öbürünün oynamalarında.
Kedi oyunlarında büyüyordu,
Yitirerek gitgide oyunlarını.
Mum küçülüyordu yanmalarında,
Yitirerek gitgide yakmalarını.
Oynarken büyüyen kedi yanacak,
Aydınlatırken küçülen mum yakacaktı.
Küçülen yaka-yaka aydınlatacak,
Büyüyen yana yana anlayacaktı.
Bir mumun yanmasından
Ve bir kedi oyunundan
Kaldı sonunda
Bir gecenin tam ortasında
Bir evin bir odasında
Göz-göze susan
İki insan.
Mum yandı bitti
Kedi büyüdü gitti.
oyunlar karıştı gecelerde
Suskun uykusuzluklara.
O iki insandan, sonunda
Birinin anılarında kedi,
Birinin dalmalarında mum
Kaldı gitti.
Nerede bir mum yansa şimdi,
Nerede oynasa bir kedi,
Birbirine yansıyor, karışıyor gölgeleri...
Bugün dün gibi oluyor,
Dün bugün gibi.
Mum ellerimi tırmalıyor,
Belleğimi yakıyor kedinin elleri.
"Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç, başka şehirleri özleyelim orada seninle. Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar ikimize yetmez."
Özdemir Asaf
Hayat Özdemir Asafın eskisi kadar özlemiyorum şiirini yazarken hala onu düşünmesi kadar acı...
Aşk;görmekten çok özlemeyi sever,
dokunmaktan çok düşlemeyi
Ve aşk öyle haindir ki;
nerede imkansız varsa gider onu sever.
Özdemir Asaf
Aşk: Görmekten çok özlemeyi sever, dokunmaktan çok düşlemeyi
Ve Aşk öyle haindir ki; Nerde imkansız varsa gider onu sever...
"Sevmeyi bilmiyorsan kullanma o iki kelimeyi.
Yani, ne sen kirlet ağzını o sözle
Ne de o söz ağlasın kimin eline düştüm diye..."
Eskisi kadar özlemiyorum seni, Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. Biraz yorgunum.. Biraz kırgın.. Biraz da kirletti sensizlik beni! Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “İyiyimler” yamaladım dilime. Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. Gel diye beklemiyorum artık, Hatta istemiyorum gelmeni.. Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum Benim derdim yeter bana banane! Alıştım mı yokluğuna? Vaz mı geçiyorum, varlığından? Tedirginim aslında, Ya başkasını seversem? İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
Yalnızlık yașamda bir an,
Hep yeniden bașlayan..
Dıșından anlașılmaz.
Yada koskoca bir yalan,
Kovdukça kovalayan
Paylașılmaz...
Bir düșün'de beni sana ayıran
Yalnızlık paylașılmaz,
Paylașılsa yalnızlık olmaz.
Gelecekse beklenen,
beklemek güzeldir.
Özleyecekse özlenen
özlemek güzeldir.
Ve sevecekse sevilen;
o hayat herșeye bedeldir.
Gelecekse beklenen
Beklemek güzeldir.
Özleyecekse özlenen
Özlemek güzeldir.
Sevecekse sevilen
O hayat her şeye bedeldir.
Eskisi kadar özlemiyorum seni, ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. biraz yorgunum.. biraz kırgın.. biraz da kirletti sensizlik beni ! nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama iyiyimler yamaladım dilime. tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. gel diye beklemiyorum artık, hatta istemiyorum gelmeni.. nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. ara sıra geliyorsun aklıma, banane diyorum benim derdim yeter bana banane ! alıştım mı yokluğuna ? vaz mı geçiyorum, varlığından ? tedirginim aslında, ya başkasını seversem ? inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem.. Özdemir ASAF