Hoca Gzel Blogsun Da Ok Rb Yapyorsun. Yapma. Arada Ret, Ya Da Retmeyi Dene. Bak Ok Faydasn Greceksin.

hoca güzel blogsun da çok rb yapıyorsun. yapma. arada üret, ya da üretmeyi dene. bak çok faydasını göreceksin. güven bana.

dibe çöküp kuruyan tüm tortular başıma yeni dertler açıyor…

duy !

ölüler konuşamaz.

yassı yeryüzü, kızıl gök ve hibrit birkaç yıkıntı.

söz gelimi boşlukların nihayetinde sararan soluk benizli yüzlere ithafen, angarya hüzünlerim oldu benim de kabul. kabul henüz haykıramadığım tüm boşluklara. onca aradan sonra dibe çöküp kuruyan tüm tortular başıma dertler açıyor. bazen kırağı yapıyor atmosfer, içime çektiğim her an ciğerlerim kanıyor. çünkü kan demek nefes demek biliyorsun, fakat gülümsemeden sana dönmeyen aynaların unutuşu kalbine ağır geliyor. görmüyorsun ! ne diyorduk geçen gece olanlar pek de iç açıcı şeyler değildi bunu kabullenmiştik. sahi ne kadar oldu birlikte bazı şeyleri kabullenmeyeli ? kaç zaman oldu taramayalı akça saçlarını ruhunun. belirtili belirtisiz tüm nesnelere senin gözünden bakmayalı, hatta belki de senin ağzından tatmayalı…

iniyorum tahtımdan. damarlarım genişliyor ve hükmediyorum andıma. hüküm ve gece aynı kelime köküne ait çünkü. bu mümkün. etimoloji ve senin boynunun en kumral yerleri aynı zihine haciz. aynı zil aynı fasıla ve aynı kaçış. tutuklandım; soğuk kanlı tüm katillerin adına bir dakikalık saygı duruşunda. zamana ve fezaya büyük göndermeler yaptım sonrasında. aldandım karmaya. kan ve nefes. demiştim ya. bu ikilem. hırs ve yaradılış komplimanı. söz verildi, ahd edildi. tüm sevgi sözcüklerinin içleri birer birer boşaldı bu gece. zevk cümbüşüne küskün fuşya tüm elbiseler yırtık artık. zaman kalmadı. demiştim. gülümse. artık, aynalar sana dönüyor. yut senin için süzülmüş tüm tortuları. tükür gırtlağında ne varsa tüm kovuluşları. irkil tabancamdan alnına yola çıkmış bu kelimeyle: duy.

ölüler konuşamaz.

masada bişiler eksik, bilin bakalım ne ?

bazen, lazım.

beyazlara, maviye ve griye dair her ne varsa

günaydın !

“sensiz bu ellerimi sevemiyorum.”