Sessizdenzi - ~ - Tumblr Blog

August sipped away like a bottle of wine

'Cause you were never mine

Neden kazandığım başarıları hak etmediğimi düşünüyorum?

Sadece biraz çabalamam gerekiyor fakat o motivasyonu kendimde bulamıyorum...

Belayı çekmek mecazen mi kullanılır yoksa gerçek midir? Algılayamıyorum artık.

Hiçbir şeyi geçmişte bırakmış değiliz. Her zaman anılarımızla yaşıyoruz.

İnsan eninde sonunda hatalarından dolayı pişmanlık duyar. Önemli olan ders çıkarabilmek.

Kusursuz insan yoktur. Fakat kusurları kusur yapan da insandır. İnsan kendi yarattığı algılar kirletir çevresini.

Aktiflik çöp.

Kusur gördüğüm neredeyse her şeyi tatlı buluyor. O çok tatlı...

Sahip olduğun her şeyin bir bedeli vardır. İşte hayat böyledir.

Ağlasam bakabilir miydin gözlerimin içine

Görebilir miydin gözlerimdeki acıları

Duyabilir miydin attığım sessiz çığlıkları

Dokunabilir miydin her bir gözyaşıma

Hissedebilir miydin içimdeki her bir kırgınlığı

Bulutlu havada şehrin yanan ışıkları

Akşam saatinde gökyüzünün büyüleyiciliğiyle

Göğüs kafesimden aşağı akıtır ılık bir his

Uzaklara daldıkça üşütür bedenimi derin derin

Ne kadar pozitif olmaya çalışsam bile bir yere kadar. Neden kimse yeterince susup dolduğumu anlayamıyor. Benim de bir patlama noktam var fakat bazıları üstüme gitmeye devam ediyor.

Sadece sonucu ölüm olan bitiş gerçek bir bitiştir.

Her bitiş bir başlangıç falan değildir, her bitiş bir bitiştir.

Gün doğumunu izlemek istiyorum fakat yerimden kalkmaya bile üşeniyorum.

Kahvaltı değil tabii ama atıştırmalık diyelim.

Aslında genelde kişiyi değil, anıları özleriz.

gece ücte gelen hic ozlememen gereken birini ozleme hissi

Seninle birlikte gün doğumunda, yağmur yağarken, denize girmek isterdim.

Normalde melek sayılarına falan aşırı inanmam fakat şu son birkaç haftadır karşıma sadece 222 sayısı çıkıyor. Tesadüf diyeceğim ama neredeyse her gun görmek garip gelmeye başladı. Anlamına baktığımda mantıklı geldi. Garip hissettim.

Bir şey fark ettim. Hayatımda beni ne kadar üzen ya da kendinden nefret ettirecek hareketler yapan insan varsa ben tek tek onlara benzemeye başladığımı fark ettim. Acı verici. Annemin psikolojik rahatsızlıkları var. Söylerken suçluluk duygusu hissediyorum nedense bu şekilde bir hitapta bulunduğum için fakat öyle. Gittikçe anneme benziyorum. Bana travma yaşattığın düşündüğüm eski sevgilimin davranışlarından farkım olmadığını fark ettim. Ben fark etmeden eski sevgilimin bana yaptıklarını başkalarına yaşatıyorum. Huylarımın anneme benzediğini fark ettim. Ne kadar asla onlara benzemem desem bile gittikçe benzemeye devam ediyorum. Evet, hedeflerimden biri de bu. Benzememek için elimden geleni yapacağım. Çünkü ben böyle biri olup insanlara bu şekilde davranmak istemiyorum.

Cidden değişiyorum.