17 Yasinda Bir Lise Rencisinin 1996 Ylnda Yazm Olduu Bi Intihar Mektubu :

17 yasinda bir lise öğrencisinin 1996 yılında yazmış olduğu bi intihar mektubu :

canimdan cok sevdigim annem ve babam´a

sabah uyandığınızda anne yine odama gelip beni uyandırmak isteyeceksin. belkide bu defaki soğuk tenimin sonucu, geceleri içtiğim sigara dolayısıyla açık bıraktığım pencereye yükleyeceksin. ama bu defa ben kalkmayacağım anne. çok düşündüm çok tarttım hayatin hafifliğiyle kalbimin ağrılarını . bir çok sorunuz belki yanıtsız kalacak biliyorum. ama bu dakika hiçbirini açıklamaya yetmez artık. ben boşverdim sizde boşverin. bu odada kafamı yastığa koyup tavana baktığım günlerin anisi geçiyor gözlerimden. yüreğim çok burkuldu anne , ne yalnız kalabilmeyi becerebildim nede bir birlikteliğin bir parçası olabilmeyi. beni ölüme götüren yolun hiç mümkünü olmayan bir hayat olduğunu anladım. hayatım boyunca hiç birseye karar veremedim belki ama bu intihar sanirim hayatımdaki en önemli kararım. kimsenin sucu yok sadece birilerini ben kaldıramadım

Bende.

Sustukça daha çok üzerime geliyorlar sence aptal mıyım??

Hayır tabi ki değilsin sadece bazı aptal insanlar susan insanların kendilerini suçlu hissettikleri için sustuğunu düşünüyor

"Demek benimle görüşmek istiyorsun?" diye sordu Tanrı.

"Eğer zamanınız varsa." dedim.

Gülümsedi,

"Benim zamanım sonsuzdur." dedi. "Ne sormak istiyorsun bana?"

"İnsanoğlunun seni en çok şaşırtan davranışlarını."

Tanrı şöyle cevapladı sorumu:

"Çocukluktan sıkılırlar, büyümek için acele ederler ve sonra çocukluklarını özlerler. Para kazanmak için sağlıklarını kaybederler ve sağlıklarını geri kazanmak için para veririler. Gelecekten endişe ederken bugünü unuturlar, böylece ne bu günde ne gelecekte yaşarlar. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarken, hiç yaşamamış gibi ölürler."

Kusma isteğim, baş ağrılarım, uykusuzluğum, acılarım, hayattan bıkmışlığım geçmiyor. İyiyim, sadece biraz sinir ve stres. Bir şey yok, iyiyim.

Ama sen bana bakıyorsun da, beni görmüyorsun ki...