Piman Olmak - Tumblr Posts

Okuldayım. Sınıfımda bir -sözde- sınıf arkadaşım var. Pek küfürbaz, saygısız ve hoşlanmadığım bir kişiliktir. Hep yaptığım gibi o gün de sırama uzanmış elimdeki kitabı okuyordum. Dikkatini çekecek pek bir şey yoktu oysaki üzerimde, her hafta yalnız elimdeki kitap değişirdi. Fakat sonra anladım, bana normal gelen ona normal gelmiyordu. Benim elimden düşürmediğim kitaplar onun ellerini ağırıtıyordu. Bana seslendi ve, "neden bu kadar çok okuyorsun? Okumasana o kadar." Dedi. Sesinde endişe gibi bir ton sezdim, ama bu farklı bir şeydi... Bilmemenin getirdiği endişenin tonuydu o. Dediğini kavrayamadım, o kişi kimdi de bana kitap okuma diyebildi, anlayamadım. Öylece yüzüne baktım, şaşırtmıştı beni, dilimi düğümlemişti. Genelde, sessizce kendi bölgemde kendi arkadaşlarımla vakit geçirirdim. Ve benim güvenli bölgeme girip adeta savaş ilan etmişti elinde kılıç bile olmadan. Sonra çok komik geldi, birbirimiz hakkında bildiklerimiz isimlerimizden ibaretken bana gelip bunu demesi, fazla komik geldi. Sonunda ağızımı açtım ve, "bu az okuyor olan halim." Dedim. Uğraşmak istemiyordum onunla çünkü herkesle çok uğraşıyordu, ne kadarı iyi ne kadarı kötü tartışılır, bunlar benim penceremin dışında. Ama fırsat bulabilseydim, o sınıf kargaşasını biliyorsanız, "okulun eğitimimi engelemesini engelliyorum." Demek isterdim. Belki o da anlardı. Belki.

Fakat dedim ya, uğraşamam.