Bir Akn Imkanszl, Kalbin Derinliklerine Saplanm Bir Ok Gibi Hissedilir. Sevdiin Kiiyle Aranda, Zlemeyen

Bir aşkın imkansızlığı, kalbin derinliklerine saplanmış bir ok gibi hissedilir. Sevdiğin kişiyle aranda, çözülemeyen bir mesafe vardır; tıpkı yaklaştıkça uzaklaşan bir yıldız gibi. Gözlerindeki parlaklık, uzanamadığın bir gökyüzüne benzer. Her an, ona dokunma arzusu içinde yanar, ama gerçeklik acı bir engel olarak karşısında durur. İmkansız aşk, duyguların labirentinde kaybolmuş bir rüyadır; ne kadar arzularsan arzula, sonunda uyandığında gerçekliğin soğukluğuyla yüzleşirsin.

Balkonuma oturup gökyüzüne baktığımda, yıldızların arasında kaybolmak, düşüncelerimi özgür bırakmak istiyorum.

Odayı dolduran sessizlik, yalnızlığın acı bir şarkısını söylüyormuş gibi hissettirdi. Masanın üstündeki tek başına duran mum, titreyen aleviyle benimle birlikte yalnızlığı paylaşıyordu. Karanlık odada, kendi yankılarımdan başka bir şey duyamıyordum. Gözlerim, odanın köşelerinde boşluğa kaybolmuştu, sanki yalnızlıkla doldurulmuş bir resimdi etrafım. İçsel bir seremoniyle yalnızlıkla dans ederken geçti, ruhumun sessiz bir çığlığıydı.

Senden bir gün gideceğim demiştim, her kurduğum hayal solacak demiştim.

Her kurduğum hayal soldu, tutunduğum tüm umutlar bitti. Ama ben yine de gidemedim.

O gün sana "son" kez baktım, uzun uzun. Her zerreni ezberledim, seni kendimden çok bildim. Nasıl gidebilirim bir anda?

Sana söylediğim tek yalan, gideceğim dememdi. Ben senden gidemem ki, benim ruhum aşık her zerrene. Şimdi ki laf olsun diye söylenen aşklardan değil ki benim aşkım, nasıl bitsin bir anda?

Ben öyle sende güzellik kavramı aramadım.

Seni güzellik kavramı bildim.

Gözün mü güzel, tenin mi pürüzsüz bakmadım. Tenin neyse dünyamı o renge boyadım. Gözünün şekli, rengi önemli değildi ki, çünkü baktığımda nefes aldığımı hissettiğim iki tane dünyamı aydınlatacak güce sahip inciler ve tüm renkleri kıskandıracak kadar güzel Gök'yüzü gördüm.

Her şeyini "sende" var diye sevdim.

Ben seni "Ruhumla" sevdim.

Ama ne olursa olsun benim yolum bir daha senin sokağından geçmez çünkü; Ben oradaki tüm düşüşlerimi ezberledim.

Ruhum seni artık hissedemiyor. Parçaları eksik bir yapboz parçası gibi yarım kalan duygular var. Sol göğsümdeki ağrı geçmiyor. Sensizlik bana yaramıyor sevgilim.

Karanlık, etrafı sarmalayan bir sessizlikle geliyor. Gözler, bilinmezliğin içinde kaybolan gölgeleri ayırt etmekte zorlanıyor. Hava, gizemli bir sis tabakasıyla örtülü, sanki her an bir sırrın perdesi aralanacakmış gibi. Rüzgarın hafif esintisi, derin bir ürperti yaratıyor, adeta karanlığın nefesini ensende hissediyorsun. Işıksız sokak lambaları, varlığını gizleyen köşe başlarını daha da belirsizleştiriyor. Her adım, bilinmeyenin kucakladığı bir yolculuk, karanlığın içinde kaybolan bir hikaye gibi. Bu karanlık, sadece gözlerin değil, ruhun da derinliklerine nüfuz ediyor, iz bırakarak.