Nsan Bazen Freni Boalan Kamyon Gibi Bodoslama Dalyor. Snr, Deerleri, Normlar... Hi Bir Engel Tanmyor.

İnsan bazen freni boşalan kamyon gibi bodoslama dalıyor. Sınırı, değerleri, normları... Hiç bir engel tanımıyor. Kontrolü öyle kaybediyor ki toparlanma şansı kalmıyor. Kendisine ve başkalarına verdiği tahribat dağları aşıyor. Eğer yüksekçe yollardan indiyseniz orta düzlüklerde "lütfen frenlerinizi soğuttunuz" uyarısı yazar. İşte biz de ara ara deşarj ya da şarj olmazsak ne ilerleyebiliriz ne de kontrol bizde olur. Kendimizi tövbeyle, istiğfarla, ibadetlerle ve de çokça meşguliyetle dinlenmeye bırakmalıyız. Aksi halde perişan olacağımız hallere maruz kalırız.

Geçmiş paylaşımlarıma, yazılarıma baktım da biraz. Ne kadaaar amatörce diyorum. Halbuki o zamanlarda bana gayet profesyonelce geliyorlardı. Aslında sadece onlar değil; bugün hariç tüm geçmişim çocukça, acemice, amatörce hallerle dolu. Şunu da biliyorum ki bugünümü de yarın olduğunda eleştireceğim.

Yaşam sürecimiz boyunca yanlışlar yapmaya devam ediyoruz. Lakin şu var ki: aynı yanlış davranışları çok sık tekrarlamıyoruz. Benzer yaşantılarda farklı hatalar ya da yeni durumlarda ilk hataları yapıyoruz. Demek ki böyle böyle gelişiyoruz. Kemale giden yol kusurlardan geçiyor.

Yaşım kırk. Son üç yılda bedenim ihtiyarlığın bütün emarelerini gösterdi. Yüzümde kırışıklıklar, oluşan lekeler, ellerimde görünmeye başlayan ihtiyarlık benleri, göz altında mor halkalar...Ağaran ve dökülen saçlarımı saymıyorum bile! Bu durum beni deriiin etkiledi. Kabullenemedim. Ne oluyoruz? Dedim. Haliyle gizlemeye, kapatmaya, iyileştirmeye çalıştım bedenimi. Saç ekimidir, kozmetik ürünlerdir, alternatif tıp teşebbüsleridir... Her ne varsa denedim. Ne geriye döndürebildim, ne de gidişatı durdurabildim. Madem bu tahrip olmaya doğru gidiş her insanın hakikatıdır. Bir kaç yıl önce ya da sonra gelecek olan gelecektir. Gayretime hatime verdim. Olacak olan olsun. Hem sordum kendime: "ne için telaşa düştün? " Dedi nefsim: "el için. El'e nahoş görünmemek için." Yapmacık şekillere girmeye değer mi? El, hakikati görürse ne yapacaksın? Dedim haklısın gerilmeye gerek yok. Seni seven, sana saygı duyan, genç ya da ihtiyar haline bakıp da bir değer addetmez. Zaten birilerine kendimizi beğendirmek çabası kadar stresli ve zor bir durum yoktur herhalde. Allah'ın mümkin varlıklara koyduğu bir kuraldır bu en nihayetinde. Neticesi ölüm olan bir bedenin sureti bir kaç yıl güzel kalsa, ne katkı sunacaktır ki ebedi ahiretimize? Bu ruh, bu bedende kaldığı sürece madden her ne kadar ihtiyarlığa doğru gitsek de manen tövbeyle, istiğfarla genç kalabilecek fırsatlarımız var bizim. Sonsuz bir gençlik için vakit varken ölüm sekeratı uğramadan gayret et Fikret dedim. Ahh ahh! bunda dahi tembellik ediyor. Malesef günsonu sevap hesabımda düne nazaran iyileşme emaresi görülmemekle birlikte günah hanemdeki artış çokça gözlemlenmekte.

Güneşli havada bol rahmet gönderen Rabbim. Acizem, fakirem nakısam, perişanem, bi-hoşem. Tamamla beni, arzuhalimi kabul eyle, hoşgör, güzele tebdil eyle halimi.

İnsan, öze döndükçe. Kendiyle meşgul olup tefekkürle nefis tezkiyesi yaptıkça. Zahmetten rahmete doğru yol alır.

Abd, sabah namazıyla aydınlığa ulaşır.