This Was Her Fears But It Was All Me Being Getting Scared And And Left In The End.

This was her fears but it was all me being getting scared and and left in the end.

sometimes, I’m just so afraid to feel attached to someone. I hate the feeling of losing someone who you allowed to become such a big part of your life.how someone you text everyday, and hang out so often, can turn into a complete stranger the next moment.  It scares me.   

Playing an old video game from 2001 trying to help myself calm down it's called devil may cry but then I remember I was 6 when I played it and life was much better back then . 😣

feelings at effort tang ina tlaga

nag invest ka na naman ng oras at atensyon sa maling tao. hindi ka ba talaga matututo? :-)

Shet truth hurts

Handa kasi akong ibigay sa kanya lahat. Kaya kong i-sakripisyo ang kasiyahan ko makita ko lang siyang masaya. Ganun ko siya kamahal. Alam kong sobra pero para sa akin tama lang.

Inintindi ko siya sa mga panahong wala siyang oras sa akin, kasi mahal ko siya. Ayokong pilitin o awayin siya kasi natatakot ako na baka isipin niyang hindi ko siya naiintindihan.

Inunawa ko yung mga pagkakataon na hindi niya ako magawang unahin. Yung nagagawa ko ng ikumpara yung sarili ko sa lahat ng bagay. Nakakababa ng tiwala sa sarili, nakakababa ng pagkatao kasi yung lalaking pinakamamahal ko nagawang iparamdam sa akin na wala lang ako.

Sabi niya sa akin, ayaw niyang isipin ko na singit lang ako sa buhay niya pero ganun ang ipinaparamdam niya sa akin. Sa tuwing humihingi ako ng konting oras niya hindi niya ako mapagbigyan.

Pero inintindi ko lahat. Tiniis ko kasi ganun ko siya kamahal. Wala siyang narinig sa akin na kahit na anong sumbat. Hinayaan ko siyang gawin lahat ng gusto niya kasi ayokong isipin niya na pinaghihigpitan ko siya. Ayokong masakal siya sa pagmamahal ko.

Ayoko, kasi ayokong mawala siya sa akin kaya kahit gaano kahirap nagtiis ako.

Pero anong nangyari? Dapat ako ang sumuko e. Dapat ako ang nang-iwan kasi ako lagi ang nate-taken for granted. Bakit ako ang iniwan mo?

Naiinis ako, hindi dahil sa inunahan mo ko. Naiinis ako dahil akala ko okay lang tayo. Akala ko walang problema dahil ni minsan di kita sinumbatan. Akala ko hindi mo ko iiwan kasi mararamdaman mo na napakamaunawain ko. Akala ko mananatili ka kasi inintindi kita. Mali pala ako.

Kahit pala gaano ako magsakripisyo aalis ka pa rin. Kahit pala anong ingat ko sa pagmamahalan natin, iiwan mo pa rin ako. Kahit pala anong intindi ang gawin ko hihiwalayan mo pa din ako.

Wala pala yan sa kaya mong ibigay o sa kaya mong i-sakripisyo. Kasi kahit gaano pa kalaki ang i-sakripisyo mo kung ayaw na sayo wala ka ng magagawa.

BIGLAAN

Bakit nga ba ang hirap kapag biglaan kang iniwan ng taong mahal mo? Siguro kasi hindi ka nabigyan ng dahilan, dahilan na sana alam mo kung ano ang iyong naging kamalian. Wala kang ibang pwedeng gawen kundi pilitin makalimot, hayaan masaktan, maiyak, mhirapan ang sarili mong hindi mo alam kung magiging buo pa ba pagdating ng kinabukasan. Ginawa mo naman lahat, nagkulang ka man, hindi mo alam kasi nga bigla siyang nagbago, bigla siyang nawala, hindi man lang siya nagsalita. Wala kang maisip na dahilan, kasi masaya naman kayo o ikaw nalang ang masaya? Gago noh? Nagmahal ka ng totoo, pinagmukha ka pang tanga. Feeling mo napakawalang kwenta mong tao. You’re giving your best and yet iniwan ka pa rin. Mali nga lang siguro yung taong minahal mo. Hindi ikaw ang tanga kundi siya. Bahala na. Kung nakakahinga ka pa at nakakabangon sa araw araw. May chance ka pang makilala yung taong para talaga sayo, yung taong willing magstay even at your worst and that is the only person who deserves your best.

Wow

Ang nakakatawa dun, mahal pa rin kita. Kahit ilang beses mo ng sinabi na ayaw mo na, na itigil na natin, umaasa pa din akong babawiin mo lahat.

Hindi pa kasi talaga ako handa e.

Mas masakit pala talagang iwanan ka ng walang dahilan. Mahirap palang maiwan ng biglaan. Yun bang tipong ayos naman kayo, sobrang saya niyo lang nung mga nakaraang araw tapos paggising mo kinabukasan, sinabi na niya kagad sayo na ayaw na niya.

Para akong namatayan ng di inaasahan. Yung matatanggap mo pa kung namatay siya dahil matagal na siyang may sakit. Pero yung sobrang lakas niya, nakausap mo pa, nagtawanan pa kayo. Tapos mababalitaan mo na lang na namatay siya pagkatapos niyo magkita.

Ganun kasakit. Walang pasabi, walang senyales, halos hindi man lang ako kinutuban na may balak ka palang hiwalayan ako.

Hanggang ngayon hindi ko pa rin tanggap e. Kasi hindi naman ako huminto sa pagmamahal sayo. Paano ako hihinto kung mahal pa talaga kita?

Ginawa ko ang lahat e. Lahat para hindi tayo magwakas pero ayaw mo na talaga.

Siguro nga mas mabuti ng ganito. Mamahalin na lang kita mula sa malayo. Hindi ko na ipipilit kasi ayokong magalit ka sa akin. Ayokong isipin mo na hindi ko nirerespeto ang desisyon mo.

Mas mainam na nga siguro yung ganito. Naibigay ko yung gusto mo at alam kong masaya ka na. Ayos lang na ako na lang ang masaktan kesa namang makita kong nasasaktan ka habang pinipilit mo na manatili sa piling ko.

Ako na lang ang lalayo. Ako na lang ang aalis. Sabi ko nga handa akong mag-sakripisyo para lang maibigay ang mga bagay na magpapasaya sayo.

Kung ikaliligaya mo ang pag-alis ko handa akong ibigay sayo yun. Ganyan kita ka-mahal.