This Was Her Fears But It Was All Me Being Getting Scared And And Left In The End.

This was her fears but it was all me being getting scared and and left in the end.

sometimes, I’m just so afraid to feel attached to someone. I hate the feeling of losing someone who you allowed to become such a big part of your life.how someone you text everyday, and hang out so often, can turn into a complete stranger the next moment.  It scares me.   

I am really not okay right now. Like, not at all. I’m really going crazy. It feels like my head is going to explode. My heart aches. Actually, everything aches. How do you stop yourself from thinking? I wish my thoughts would be quiet. I wish my head could stop replaying everything you said and the moments we shared. I don’t want to see or hear that crap. I want it to go away. How do you get away from your own thoughts? How can you save you from yourself?

Hits me so hard

// para sa nasirang pinagsamahan at mga sakit ng kahapon

Sa pagsasabi ko ba ng katotohanan ay nasira ang ating pinagsamahan? Sa pagsasabi ko ba sayong nasasaktan ako sa bawat pagkakataong binabaliwala mo ko ay umayaw ka na? Sa pagsasabi ko ba sayo na ayoko ring iwan mo ko, yun ba ang nagtulak sa'yo palayo?

Sa dinami-rami ng pinagsamahan na'tin, alam mo kung saan ako nasaktan? Sa unti-unti mong paglayo ng walang dahilan. Sa dinami-rami ng kwento at sinabi ko sa'yo, alam kung anong hindi ko matanggap? Sa bawat pagkakataong magsasabi ako sa'yo, hindi mo pala ko naiintindihan. Sa dinami-rami ng oras na magkasama tayo, alam mo kung saan ako napa-iyak? Sa bawat minutong lumipas pala, kahit anong pilit na'tin, hindi mo pa rin ako kilala.

At alam mo pa kung anong hindi ko matanggap? Na sa bawat pagsasabi mo ng mahal kita, wag mo kong iwan, dito ka lang, hindi naman pala ko naging mahalaga.

T. H.

But not all people who have feelings for each other, were able to get the chance to be together. Not all people who fell in love, will stay with each other's arms forever.

Why does it need to happen this way? // ma.c.a

We're living in

the same universe,

but we're seeing it

differently.

Milkyway // ma.c.a

Shet d ako dumating sa point na kinakaya ko lang.

Ano bang iniisip ko ngayon?

Maraming bagay ang naglalaro sa utak ko ngayon. Pag gising sa umaga siya ang naisip ko, siyempre pinigilan ko. Napigil ko ba? hindi. Pero nag isip pa rin ako ng ibang bagay tulad ng trabaho, gawain sa bahay, anong pwedeng gawin mamaya, anong pwedeng kainin, lalabas ba ako, matutulog? at habang iniisip ko mga yon sumisiksik pa rin siya sa isip ko at pilit binubuhay yong puso ko na iniwanan niya.

Bumangon ako. chineck ang cellphone ko, siyempre walang mensahe galing sakanya. been used to it already., pero di pa rin maiwasang kurutin ng pagka miss sakanya at kurutin ng sakit na iniwan nya para saken. Lagi ko tinatanong sa sarili ko, Bakit nga ba mahal na mahal ko siya? Bakit di siya mawala sa isip ko? Bakit? eh di ba SINAKTAN NAMAN NIYA AKO? akala ko kaya ko na WALA SIYA SA BUHAY KO.. ay grabe! KINAKAYA KO LANG PALA. siya lang naman kasi may gusto nito eh. Hindi naman ako.

Humarap nalang ako sa computer. nag facebook, twitter at eto TUMBLR. at nakikinig ng mga kantang para sa nasasaktang puso. hahaha. Panong di ko siya maiisip eh ganto ginagawa ko. Bumabalik na naman ako sa mga panahong mahal na mahal ko siya.. [ hanggang ngayon naman di ba? mahal na mahal ko pa rin sya ] Balik sa nakaraan kung saan ako yung mahal niya.. Ang sarap isipin, sarap balik balikan, mapapangiti ka, mas lalo mo pa siyang mamahalin, Iniisip mo tuloy may katapusan ba talaga lahat ng bagay sa mundo? Eh bakit itong nararamdaman ko para sakanya parang walang katapusan?

Nagtimpla ako ng kape. sasabihin ko sainyo habang iniisip ko mga yon parang winawasak yong puso ko, na kahit sa kabila ng kasiyahang naramdaman ko nagising ako sa katotohanang di ko na yon maibabalik pa, hindi ko na nga kayang ulitin pa kasi yung mismong taong yon ayaw ng bumalik, pero di ko mapigilang hilingin na sana kami pa. ang kulit lang. Humiling ako ng bagay na alam kong hindi na pwede. dagdag sakit na naman di ba?

Sa totoo lang, hindi pa ako dumating sa point na tanggapin na iniwan na niya akong talaga. Pinilit ko lang tanggapin. Pinilit kong labanan lahat ng nararamdaman ko para sakanya. Inisip ko yong galit na DAPAT maramdaman ko para kalimutan siya. Pero di ko nagawang mawala siya sa isip ko, sa puso ko. Siya pa rin eh. Siya pa rin talaga yong nag iisang taong hihilingin ko habang buhay na makasama.

Mula ng una kong marinig ang kanyang pangalan.. alam kong dun na nagsimulang tumibok ang puso ko para sakanya, pitong taon ko siyang minahal, siya lang at wala ng iba at kahit ngayong iniwan na niya ko, alam kong ang pagmamahal ko para sakanya ay magpapatuloy pa.