Anne, Beni Bouyorlar.

Anne, beni boğuyorlar.

Anne, beni dibe sürüklüyorlar.

Anne... Anne, seni seviyorum.

Korkma, ben korkmuyorum. Ellerini tutacağım sıkı sıkı. Korkma anne, ben tutuyorum eteklerinden. Sen otur, sıra bende. Doğurmak sırası benim. Önce ölelim, doğalım sonra.

Geçecek anne.

Bırakalım, geçecek belki anne.

Sosyal medya, mutsuz insanların mutluluk maskelerinin arkasından gelen çığlıklarla doludur. Çünkü her gülümseyen dudaklar gözyaşlarıyla yıkanmıştır, çünkü her kahkahanın ardından bir çığlık doğmuştur.

Çünkü, ilişkiler bizim yarım kalan yerlerimizden tamamlanma umudumuz* olduğu gibi, hikayeler ya da postlar da yardım çağrımızım duyulması umudumuzdur.

Boğulmamak İçin, George Orwell, sf. 33

Küfür kişinin yalnız zeka seviyesini ölçtürür.

Ah... anne...

"Saygı, içinde sevgi olmayan bir boşluğu doldurmak için yaratılmıştır."

- Lev Tolstoy