Bu Evrende Kaybettim, Baka Bir Evrende Yine Karlaalm...

Bu evrende kaybettim, başka bir evrende yine karşılaşalım...

Son konuşmamızda anlattığı şeyler hala kulağımda:

"Arkadaşlarıyla buluşan, eğlenen ve saatlerce gezebilen insanlara çok özeniyorum çünkü ben hiç kendi isteğimle arkadaşlarımla buluşamam ve onlara saatlerimi ayıramam" Sade bir şekilde güldü "Yanlış anlamayın arkadaşlarım var ancak pek yakınımda değiller ve ebeveynlerim biraz korumacıdır. Arkadaş edinmemin ve samimiyetin tamamen aptallık olduğunu düşünürler. Bu yüzden insanların yanında ağlayamam bile. Ancak umuyorum ki bir gün özgürleşeceğim ve insanlarla buluşup eğlenebileceğim."

Tebessüm ettim, "Umarım bir gün arkadaşlarınla gezebilecek kadar özgür olursun" dedim.

Bu kadar sıradan bir şeyi hayal etmekle yetindiği için kederlenmiş ve yapabilmesi için Tanrıya dua etmiştim.

Fazla üzgündü, mutsuzdu, depresifti. Küçük şeylerle mutlu oluyordu, güzel bir müzik dinlemek bile mutlu olması için yeterliydi. Ancak insanlar bunu beceremedi. Ailesi beceremedi, arkadaşları beceremedi, hayatının aşkı sandığı adam bile beceremedi. Basit zevklerden haberleri yoktu, çok sığ düşünürlerdi. Hep "Sorumluluklarını yerine getir ve sade bir şekilde öl." derlerdi, tabi kibarca. Ve küçük kız sonunda hayal ettiklerini tek tek yıkarak büyüdü.

...

Vazgeçtim, doyumsuzluğuma verin ama bu yarım kalmış bir albüm gibi.

Millet, bugünün şarkıları bunlar. İyi dinlemeler...

Birlikte güldük, birlikte ağladık

Bunlar basit duygulardı,

Ama benim için her şey demekti...

Ne zaman olur bilmiyorum ama

Tekrar karşılaştığımız zaman

Gözlerinin içine bakarak seni ne kadar özlediğimi söyleyeceğim...

Küçük bir sebepten oluşan tebessüm...