Olga Tokarczuk - Tumblr Posts

Kiedy pojawia się miłość, wyostrza się zdolność widzenia rzeczy, które do tej pory pozostawały w cieniu. Ale także ostrość widzenia tego, co już znane, zaciera się.

Olga Tokarczuk, Podróż ludzi Księgi

Zastanawiałam się nad tym, czy gwiazdy nas widzą. A jeżeli tak, to co sobie o nas mogą myśleć. Czy rzeczywiście znają naszą przyszłość, czy nam współczują? Że tkwimy w teraźniejszości, bez żadnej możliwości ruchu?

Olga Tokarczuk, Prowadź swój pług przez kości umarłych

Iskry przybywają z samego źródła światła i są zbudowane z najczystszej jasności, tak mówią najstarsze legendy. Kiedy ma się urodzić ludzka Istota, iskra zaczyna spadać. Najpierw leci przez ciemności kosmicznej przestrzeni, potem przez galaktyki i w końcu, zanim spadnie tutaj, na Ziemię, obija się, biedna, o orbity planet. Każda z nich zanieczyszcza iskrę jakimiś Właściwościami, a ona ciemnieje i przygasa. Najpierw Pluton kreśli ramy tego kosmicznego eksperymentu i odsłania swoje podstawowe zasady - życie jest wydarzeniem chwilowym, po nim następuje śmierć, która kiedyś pozwoli iskrze wydostać się z pułapki; nie ma innego wyjścia. (...) Dalej, spadając, iskra przecina pas Neptuna i gubi się w jego mglistych oparach. Neptun daje jej na pocieszenie wszelkie iluzje, senną pamięć o wyjściu, sny o lataniu, fantazję, narkotyki i książki. Uran zaopatruje ją w zdolność do buntu, będzie on odtąd dowodem pamięci tego, skąd iskra pochodzi. Gdy iskra mija pierścienie Saturna, staje się jasne, że na dnie czeka ją więzienie. (...) Lecz Jowisz daje jej pocieszenie, godność i optymizm, piękny prezent (...). Mars dokłada siłę i agresję, na pewno się przydadzą. Lecąc koło Słońca, zostaje oślepiona, z dawnej rozległej świadomości zostaje jej jedynie małe, skarlałe, oddzielone od reszty Ja i tak już będzie. (...) Chwała Boginiom, że teraz Wenus stoi na drodze Upadku. Iskra dostaje od niej dar miłości, najszystszego współczucia, jedyne, co może uratować ją samą i inne iskry; dzięki darom Wenus będą mogły się wspierać i łączyć. Tuż przed upadkiem zahacza jeszcze o małą, dziwną planetę, (...) - to jest Merkury. Ten daje jej język, zdolność komunikacji. Mijając Księżyc, dostaje od niego coś tak nieuchwytnego jak dusza. Wtedy dopiero spada na Ziemię i natychmiast obleka się w ciało. Ludzkie, zwierzęce czy roślinne. Tak to wygląda.

Olga Tokarczuk, Prowadź swój pług przez kości umarłych

Gniew zawsze zostawia po sobie wiele pustego miejsca, w które natychmiast, jak powódź, wlewa się smutek i płynie wielką rzeką, bez początku i końca.

Olga Tokarczuk, Prowadź swój pług przez kości umarłych