Sefkattuyu - Gece Kuşu

Hâlâ bekliyorum. Ne şaşırtıcı... Hani eylülde üşürdü elleri? Şimdi bir başkasının yanında mı üşüyor yani? Geçirdiğimiz sekiz ayın bende bıraktığı tek bir "keşke" var:

"Madem eninde sonunda gidecekti, keşke kaybetmekten hiç korkmadan sevseydim onu."

Ben yokken hayatında neler oldu?

Bütün zamanım beklemekle geçti. Tam olarak neyi beklediğimi bilmeden.

bu kış sevgilimle şunu yaşayalım ya... Allah'ım lütfenn

Bilerek olmamıştı aslında. Kötü hissetmeye başladığım zaman aklıma geldi ilaçlarımı almayı unuttuğum. Saatler ilerledikçe daha yorgun ve daha mutsuz hissetmeye başladım. Dün kararlılıkla koşa koşa gittiğim spor salonunun bugün önünden bile geçmedim.

Uzun zaman sonra balkonumda oturdum. Bir kadın çığlığı, yoldan geçen arabaların sesi, şelalenin sesi vardı. Ancak gece kuşum ötmüyordu artık.

O gece geldi aklıma. Bileklerim, yerdeki kan, karakol... Ali geldi aklıma. Birkaç gülüşü... Tilki geldi aklıma: tren garına yürüyüşümüz...

Recep geldi en son aklıma. Çok yorgun hissediyorum çünkü. Yastığıma yasladım başımı. Onun göğsüymüş gibi düşünerek... Aklıma Ali'nin de yanımızda olduğu o gece geldi. Recep'in, Ali'nin haberi bile olmadan bütün gece beni Ali'den koruyuşu geldi aklıma.

Bir sarılsak her şey geçer gibi aslında. Ama benim bir daha o adamı affedecek gurursuzluğum kalması sanıyorum ki.

Nihayet gözlerimden yaşlar akmaya başladığında gülümsedim:

"Oh be! İnsan bazen ağlamayı özlüyor! Ağla kalbim..."

"Bu mevsimde çok güzel olursun

Düşlerimin içinde"

"Artık benim de kafamda bir tane tilki var!"