Sefkattuyu - Gece Kuşu

"Kim beni azıcık sevecek gibi olsa, onu kalbim patlayana kadar seviyorum."

Kibrit Çöpü Mezarlığı

10 Ekim 2024

Nasıl olur? Nasıl başıma gelir yeniden? Bir sebebi olmalı! Bu gerçek olamaz. Psikolojik bir oyun olmalı her şey! Bir yerlerde bir hata yapıyor olmalıyım.

Ali'den sonra her şey çok değişmişti. Birden nefret ettim dünyadan. Sekiz ayın sonunda sessiz sedasız hiçbir açıklama yapmadan hayatımdan çekip gitmesini kaldıramamıştım. Aşıktım ben o adama.

Değiştim sonra. Bileklerimi kesene kadar hissettiğim zayıflığı bir kenara attım. Art arda gelen konserler, ölüm yorgunluğunu üstümden atamadan yaşamak için gösterdiğim çaba, başarı...

"Sikerler..." dedim. "Gez, tozut, eğlen, sarhoş ol... Her şeyi yap."

Herkesle flörtleşmeye başladım birden. Kafa dağıtıyordum. Kendi güzelliğimin ve istesem elde edebileceğim şeylerin farkına varıyordum. Çoğuyla birkaç gün konuşup bırakıyordum.

Farklı şehirler gördüm: İstanbul, Eskişehir, Bursa... Ali'den kaçarken bir başkasına yakalanma ihtimalim olduğunu hiç düşünmedim. Umrumda değildi dünya. Her şey Ali'yi unutmak içindi. Sevmek yoktu. Anlıktı her şey.

Şimdi kafamın içini kemirip duran bu huzursuzluk neden? Alt tarafı bir kere gördüğüm bir adamı özlüyor olamam. Bir yerlerde yanlış yapıyor olmalıyım. Psikoloji bunu bana açıklıyor olmalı.

Kaçamıyorum. Bu yorgun ve hassas ruhum ufacık bir nezaket parçasına tutunuyor her seferinde.

Hâlbuki söylemiştim ona. Uyarmıştım onu. Ben aşık olmak istiyorum demiştim daha ilk günden. O zamanlar muhtemelen ciddiye almamıştır.

Arkadaş kalmaya karar verdiğimizde çizgiyi aşmaya başladığı ilk anda yine uyarmıştım. Yine ciddiye almadı. Devam etti. Ben ise zaten arkadaş kalmak istemeyen taraftım.

Meşguliyet, zihni boş düşüncelerden uzak tutar. Peki bütün bu yoğunlukta bile aklımdan çıkmayan öpüşleri neden?

Miniciğim benim, çok özledim seni 🤍