Izmirinegesi - Tumblr Posts
Çünkü mesafeler, aşılmak içindir..
İçimde dolaşan hayal kırıklığı hissi bana kimseye güvenmemem gerektiğini hatırlatırken yapayalnız olduğumu hatırladım. Kimin bana ilaç olacağını düşünsem o benim yaram oldu.
Artık yorgunluğunun dış görünüşüne vurmaya başladığını fark ettiğin an..
Nilgün Marmara intihar ettikten sonra eşi; ''Şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenara pıtır pıtır bir şeyler yazardı.'' demiş. İşte bu kadar basit her şey. Anlaşılmamak; birbirine en yakın iki insanın arasındaki en derin uçurummuş.
Müzeyyen: Diyelim ki gitmedim. seninle beraber olmaya devam ettik. Ne değişecekti? Ne yapacaktık?
Arif: Sevişirdik.
Müzeyyen: Başka?
Arif: Sabahları beraber uyanırdık. Ben senden önce kalkardım. Senin uyuyuşunu izlerdim, sonra sen uyanırdın. Bana gülümserdin.
Müzeyyen: Sonra?
Arif: Sonra, sabahları çayı tek şekerli içtiğini, günün diğer saatlerinde şekersiz içtiğini biliyor olurdum, o ilk şekeri ben atardım çayına, zarifçe eritişini izlerdim.
Müzeyyen: Sonra?
Arif: Sonra, en çok boynundan öpülmeyi sevdiğini biliyor olurdum.
Müzeyyen: Güzelmiş.
Arif: Sonra dışarı çıkardık. Dışarda yağmur yağıyor olurdu. Biz şemsiyeyi almazdık. Sırılsıklam olurduk. Sonra sen bana sokulurdun ama saçağın altına hiç girmezdik. Sonra sen üşütürdün. Ayakların buz gibi olurdu. Ben sana en sevdiğin o mavi çoraplarını getirirdim. Sonra bayramları babaannenin mezarını ziyaret etmeye giderdik.
Müzeyyen: Gider miydik gerçekten?
Arif: Hıhı. Giderdik. Hayatta en sevdiğin kadın için ağlayışını izlerdim senin. Hiçbir şey yapmazdım, gözyaşlarını silmezdim, seni teselli etmezdim. Orada öylece ağlayışını izlerdim senin. Başka insanların mezarlarının arasında dolaşarak, hayatın ne kadar şahane bir şey olduğunu düşünürdüm. Sonra… Sonra hiçbir şey yapmazdık. Öylece otururduk. Çok bilinmeyenli bu sorunun yanıtını arardık. Hayat bizi yalancı çıkarana dek, bulduğumuz cevapları doğru sanırdık.
Ez dixwazim her tişt biqede Ez dixwazim bimirim. 🌬
"Birine güvenmek en büyük kumardır"
Bir gün ansızın vedasızca terk edersem dünyayı bilin ki herkese kırgın gideceğim.
Zaten biz yokmuşuz olan olmuş ve zamansız yaşanmış.
“kül olur kalbindeki zamanla, yana yana.”
"Neden böyle korkunç derecede hüzünlü olmam gerek bilmiyorum ama içimde o acınası “beni kimse sevmiyor” hissi var."
Gömülmek istemiyorum. bir kadavra yapsınlar, bilimsel araştırmalara versinler bedenimi. çocuklar iskeletimle oynasın. olmadı balıklara atsınlar.. hoşçakalın, aşkla yaşayın. çok güzel olsun hayatınız..
Ama gözler kör.
Yüreğiyle bakmalı insan.
Kızlara hep şey öğütlendi. " gece dışarı çıkma, başın eğik yürü sağa sola bakarak yürüme, çok açık giyinme biraz düzgün giyin, erkek arkadaşın olamaz, onu yapamazsın şöyle diyemezsin vs." Neden? Çünkü onlar bir kız. Hiç bir şey yapamazlar. Dizlerini kırıp oturmalılar evlerinde. Peki o kıymetli oğullarınıza gelince iş neden değişiyor? Erkek sevgili yapar, babası aferin oğlum der. Gece dışarı çıkabilir her haltı yapabilir neden? Çünkü o bir erkek. Kızlarınıza sahip çıkın demek yerine oğullarınıza biraz sahip çıkın. Küçükken vermediğiniz o terbiye yüzünden evet artık geceleri değil gündüz bile dışarı çıkmaya korkuyorlar. Kızları okutmak istemezsiniz, okuyup da napacak dersiniz. Ama eşiniz hastalandığında "kadın doktor yok mu? O baksın." Demeyi iyi bilirsiniz. Siz tecavüz edebilirsiniz, dövebilirsiniz, taciz edebilirsiniz değil mi? Çünkü kızları bu kadar değersiz görüyorsunuz. Unutuyorsunuz, sizi 9 ay karnında taşıyan da bir kadın. Başınızda bekleyen, önünüze bir tabak yemek koyan, çamaşırlarınızı yıkayan da bir kadın. Eskiden şey derdim. Hiç mi vicdanları yok ya, hiç mi içleri acımıyor, nasıl kıyıyorlar? Yokmuş. Siz de o kalp yok ki. Siz sadece bundan haz alırsınız. Çünkü burada adalet diye bir şey yok.
Erkeğin yaradılışında sevmek yoktu. Ona aşkı öğreten kadındır.
Hiç bulunmamış biri nasıl kaybolabilir
Bana tutunan daha da batıyor