Mio Szczliwa. Czy To Jest Normalne,czy To Powane, Czy To Poyteczne -co Wiat Ma Z Dwojga Ludzi,ktrzy Nie

Mi­łość szczę­śli­wa. Czy to jest nor­mal­ne, czy to po­waż­ne, czy to po­ży­tecz­ne - co świat ma z dwoj­ga lu­dzi, któ­rzy nie wi­dzą świa­ta? Wy­wyż­sze­ni ku so­bie bez żad­nej za­słu­gi, pierw­si lep­si z mi­lio­na, ale prze­ko­na­ni, że tak stać się mu­sia­ło - w na­gro­dę za co? za nic; świa­tło pada zni­kąd - dla­cze­go wła­śnie na tych, a nie na in­nych? Czy to ob­ra­ża spra­wie­dli­wość? Tak. Czy to na­ru­sza tro­skli­wie pię­trzo­ne za­sa­dy, strą­cą ze szczy­tu mo­rał? Na­ru­sza i strą­ca. Spójrz­cie na tych szczę­śli­wych: gdy­by się cho­ciaż ma­sko­wa­li tro­chę, uda­wa­li zgnę­bie­nie krze­piąc tym przy­ja­ciół! Słu­chaj­cie, jak się śmie­ją - ob­raź­li­wie. Ja­kim ję­zy­kiem mó­wią - zro­zu­mia­łym na po­zór. A te ich ce­re­mo­nie, ce­re­gie­le, wy­myśl­ne obo­wiąz­ki wzglę­dem sie­bie - wy­glą­da to na zmo­wę za ple­ca­mi ludz­ko­ści! (...)

Wisława Szymborska, Miłość szczęśliwa

2008

Dior ‘Flamant Rose’ gown, 1948

Już kocham cię tyle lat na przemian w mroku i w śpiewie, może to już jest osiem lat, a może dziewięć - nie wiem; splątało się, zmierzchło - gdzie ty, a gdzie ja, już nie wiem - i myślę w pół drogi, że tyś jest rewolta i klęska, i mgła, a ja to twe rzęsy i loki.

Konstanty Ildefons Gałczyński, Już kocham cię tyle lat