Gitmek - Tumblr Posts
Şimdi bir iklimdir pişmanlık Sapsarı, kupkuru, bet-beniz; Döker yaprağını yavaş yavaş… Bıraktığındır senin Bir sevdayı ardına Öyle kırık dökük, öyle savruk, salaş…♠️♠️♠️
Belki sen varsın diye ayakta duruyordur,
Kaçıp gitmek istediğin evin kolonları.
Belki sen gittin diye ölüm sessizliği olacak,
Bu çığlıklar, bağrışlar.
Sen gidersen yıkılır evin,
Geride kalanlar ezilir.
Biri için kalmak gerekir,
En azından biri için,
En azından yıldızların hatırına,
Ayın hatırına.
Gitmek unutmak değildir
Sen bunu çok iyi biliyorsun
Aklımda gözlerin varken,
Sen buna gitmek mi diyorsun?
Sesinle dolarken kulaklarım,
Buna gitmek diyemezsin
Ruhun benimleyken yanımdan gidemezsin.
Sen seversin soğukları, yağmurları, bulutları. Şimdi terleyemeyecek kadar üşüyorsun, ruhun bedeninden uçup gidiyor; yağmurun altında göğe yükseliyor. Bunun bir yok oluş olmadığını söyleyeceğini biliyorum, yine de beni bırakmanı izlemek istemiyorum. Yarım kaldın, yarım kaldık, yarım kaldılar. Söyle bana, bu zavallı nasıl hayal kuracak bir daha? Nasıl korkmadan yarını düşleyecek? Söyle, "korkma" de bana, "korkma, ağlama, bu son değil, bedenim sarmaşıklarla; toprakla bir bütün artık. Bilmiyordum fakat yorgundum," de, artık itiraf et bana, çok yorgunsun. "Yoruldum Cemile..."
Göster bana bu iyiliğin kaynağını. Nereden geldi bu aşk? Nereden bulaştı saçlarının ucuna? Neresinden boyadılar ilk saç telini beyaza? Ah... şimdi geldi o zor veda. Bedenin toprak olsa dahi üzülmediğini biliyorum, şimdi dinlenme vakti, uyku vakti, tıpkı kabullenmesen bile hep istediğin gibi. Annenin saçlarını sevdiğini hissediyorum... senden bir kitap geride kaldı diye bekliyorum. Bulamıyorum, gözyaşı döküyorum ve inan bana yanaklarımda bulutlar doğuruyorum. Bunu istemediğini biliyorum fakat her şeyi değiştirebilecek olsam güneş doğana dek ağlardım sana. Ve sen, yine müsade etmezdin buna, en sevdiğini benim için iterdin kendi ellerinle.
Artık söyle bana Arif, ölmüş biri nasıl sever bu hayatı hepimizden daha fazla?
(30.11.2022)