Gldrende Alatanda Ayn Insanlar...

Güldürende ağlatanda aynı insanlar...

İnsanın bir insana bağlı olarak moodunun değişmesi çok acı değil mi?!

Bazen toprağa eğilip “Sana da yük oluyor muyum?” Demek istiyorum…

ağlamaktan nefes alamadığın, kalbinin acısını kaldıramadığın günleri unutma...

mezar taşı bile konulmayan mezarların başında çaresizce bile olsa ağlamak, kendimi anlatmak istiyorum..

ve inan bana bir çok geceler vardır, yalnız başına atlatırsın. fakat "yanındayım her zaman" diyen insanların vermiş olduğu o umut seni içten içe öldürür. zaten insan da en çok umuttan ölür.. yavaş yavaş ölürsün kimse farketmez mesela.. sonra insanlar yanında olur bir anda... herkes... ama sen hayatta olmazsın..

Oysa ben ölmek istediğimi dile getirdiğimde beni yargılayan, bana kızan, beni susturmaya çalışan, beni dinlemek bile istemeyen, anlamayan insanlara hep sustum.. hep uzaklaştım.. hep konuşmaya içimi dökmeye korktum.. Oysa sadece dinlenilmek, gerçekten anlaşılmak ve azıcıkta olsa anlayışlı, düşünceli sözler, motive edici cümleler duymak istemiştim.. Ve artık hayatımdaki tüm insanlara karşı susmayı seçtim..