Hayatn Gerekleri - Tumblr Posts

ağlayınca da geçmiyor.. sorunlarin çözülmüyor mesela..

ve bir gün de öyle boğulur ki insan bir daha asla nefes alamaz...

annem, babam bile gönlümü almazdı ki hiç.. haklı bile olsam ben özür dilerdim(dilerim) hep.. o yüzden insanlardan gönlümü almak gibi bir beklentimin olması çok saçma ve de önemsiz..

ben hep o küçük şımarık, bencil kız çocuğuydum.. Birilerinin beni sevmesi için belki kötü şeyler yaşamalı, belki hasta olmalı, belki kötü durumda olmalıydım. bu yüzden hep kötü şeyler yaşamayı dilerdim, hep hasta olmayı dilerdim ilgi, sevgi görmek için.. ben hep küçük şımarık ve bencil kız çocuğuydum.. ama artık değilim.. artık kötü durumda olmuş olmam bile beni önemli kılmıyor..

ve geç anladım yine.. ağlayarak yemek sadece çocukların yaptığı bişey değildi...

üzgünken gelen yorgunluk, halsizlik, titreme ve dahası.. ağrılar, nefes darlığı, titreyen eller- bacaklar, baş dönmesi mide bulantısı.. ve hatta bayılma...

kafamın içinde susmak bilmeden bağıran "yeterince iyi değilim" sesi nasıl susturulur?!!

uğruna savaşılacak bir kadın değil miydim ben?

anladım, bana çiçek alınmaz, bir çiçek anca mezarıma dikilir o da bana kokmaz

saçlarımın kısacık olduğu zamanları özlüyorum...

ben kafamdakilerle savaşıyordum, herkes temizlik yaptığımı sandı..

ne kadar ağlasam geçer bu duygu?! kendimi ne zaman yeterince iyi ve mutlu hissederim?! galiba artık hiç bir fikrim yok.. artık tekrar iyi hissedemem..

boş versene kızım. ölsen kimse umursamaz ki seni..sen kimsenin önceliği değildin, olamadın. elbet herkesin önceliği olan bir hayatı vardır.. ölsen bile yokluğuna alışmak herkes için kolay olur..

herşey zamanında güzel.. geç yağan yağmur solmuş çiçeğe fayda vermez..

İçimde kendimi bulmak için çok uzaklara gitme isteğini hissediyorum.

kendimi fazlasıyla yetersiz hissediyorum...

galiba ben hiç bir şey için "YETERİNCE İYİ DEĞİLİM"

özür dilerim anne... istediğin gibi iyi bir evlat olamadım...

kadınların saçlarında saklıymış anılar.. ve ben bazı anılardan kurtulmak istiyorum..

32. BÖLÜM

Tufan ve Samira, Aylarayla oynarken kapı çaldı. Tufan kapıyı açtı ve “Hoş geldin Merlin,” dedi. “Gel içeri, bak Aylaraya neler yapıyor.” Merlin zorlama bir tebessümle gülümsedi ve Aylaranın başını okşadı. “Çocuklar, halletmeniz gereken bir iş var,” dedi. Samira, bıkkınlıkla “Yine ne oldu?” diye sordu. Merlin elindeki dosyayı masaya koydu. “Bu defa biraz zor olacak,” dedi. Tufan dosyaya uzanırken, Samira dosyayı açtı ve okumaya başladı.

Adı: Ali

Yaşı: 17

Fiziksel Özellikler: Orta boylu, zayıf yapılı, kısa kahverengi saçlı ve yeşil gözlü.

Kişilik: Sessiz, içine kapanık, duygusal olarak hassas, ancak içten içe güçlü ve dirençli.

Arka Plan: Ali, annesiyle birlikte küçük bir kasabada yaşıyor. Babası, Ali küçükken vefat etmiş ve annesi birkaç yıl sonra yeniden evlenmiş. Üvey babası, Ali’ye karşı sürekli baskı uyguluyor ve fiziksel tacizde bulunuyor. Ali, bu durumu annesine anlatmaktan korkuyor çünkü üvey babasının annesine de zarar verebileceğinden endişe ediyor.

Hedefler ve Hayaller: Ali’nin en büyük hayali, üniversiteye gidip başarılı bir mühendis olmak. Bu hayali, ona yaşadığı zorluklara rağmen umut ve motivasyon veriyor.

Ekstra Detaylar:

Kabuslar ve Uyku Terörü: Ali, geceleri sık sık kabuslar görüyor ve uyku terörü yaşıyor. Kabuslarında genellikle üvey babasının baskı ve tacizlerini yeniden yaşıyor. Bu yüzden, geceleri uyumaktan korkuyor ve uyku düzeni bozuluyor. Bu durum, onun günlük yaşamını ve okul performansını da olumsuz etkiliyor.

Karanlık Korkusu: Ali, karanlıkta uyuyamıyor. Bu yüzden, odasında her zaman küçük bir gece lambası açık bırakıyor. Ancak, bu bile kabuslarını engellemiyor. Her gece kabuslarla uyuyor ve her sabah bir kabusa uyanıyor. Bu durum, onun psikolojik sağlığını ciddi şekilde etkiliyor ve sürekli yorgun ve bitkin hissetmesine neden oluyor.

Aile Durumu: Ali’nin üvey babası çalışmıyor ve sürekli evde. Bu durum, Ali’nin üzerindeki baskıyı daha da artırıyor çünkü üvey babası her zaman onun yanında ve onu kontrol ediyor. Ali’nin annesi ise bir fabrikada çalışıyor ve uzun saatler boyunca evde olmuyor. Bu da Ali’nin üvey babasıyla daha fazla zaman geçirmek zorunda kalmasına neden oluyor ve yaşadığı zorlukları daha da artırıyor.

Tufan duydukları karşısında çok sinirlendi. Samira göz yaşlarını tutamıyordu. Tufan, “Hemen gitmeliyim,” dedi. Samira, “Ben de geliyorum,” dedi. Tufan karşı çıkmak istedi, ancak Merlin araya girdi. “Samira haklı, ikiniz gitmelisiniz. Aylaraya ben bakarım,” dedi. “Peki Merlin,” dedi Tufan. Samira, “Ben Aylaranın programını kağıda yazıyorum,” dedi.

İkisi birlikte Ali’nin yaşadığı yere gittiler. Samira, düşünceleri kontrol ederek üvey babasını Ali’den uzak tutacaktı. Tufan ise Ali’nin kabuslarını ve uyku terörünü bitirecekti.

Gece başlayınca, Tufan Ali’nin rüyasına doğru ilerledikçe nefesi kesilir gibi oluyordu. Ali’nin rüyasında, karanlık bir ormanda yürüyordu. Her adımında, üvey babasının gölgesi daha da yaklaşıyordu. Tufan, Ali’yi bulduğunda, onu sakinleştirmek için elini omzuna koydu. “Korkma Ali, buradayım,” dedi. Ali, Tufan’ın varlığını hissedince biraz rahatladı. Tufan, Ali’nin kabuslarını sona erdirmek için rüyanın kontrolünü ele aldı ve karanlık ormanı aydınlattı.

Bu sırada, Samira da Ali’nin evinde üvey babasını düşünceleriyle kontrol altına almıştı. Üvey babası, Ali’ye zarar vermemesi gerektiğini anladı ve geri çekildi.

Tufan, Samira’ya dönerek, “Gidelim,” dedi. Ancak Samira, Ali’nin kendini keşfettiğini ama üvey babasının düşüncelerinin onların gitmesiyle eski haline döneceğini biliyordu. “Sen git,” dedi Samira kararlı bir sesle, “Ben burada biraz daha kalacağım. Ali’nin yanında olmam gerekiyor.”

Tufan, Samira’nın gözlerindeki kararlılığı gördü. “Ama Merlin tek başına Aylarayla baş edemez,” diye itiraz etti.

Samira, Tufan’ın omzuna dokunarak, “Merlin , Aylarayla başa çıkabilir. Ali’nin yanında kalmam gerekiyor. Onun güvenliğini sağlamak ve üvey babasının düşüncelerini kontrol altında tutmak için burada olmalıyım,” dedi.

Tufan derin bir nefes aldı ve Samira’ya hak verdi. “Tamam,” dedi. “Sen burada kal ve Ali’ye yardım et. Ben de Merlin’e yardım edeceğim.”

21 Ağustos 2024

Korkak cümlelerle bir tanışma mesajı atmıştı. Cevapları, hiçbir sorun yokken kendini açıklayışı... Aslında görmezden geleceğim bir çocuğa uzun uzun anlattım o an. Bir yıl önce saçmalık olarak gördüğüm her şeyi anlattım kendi dilimle.

İnsanı güzel yapan tek şey özgüvendir. Hele bu bir erkekse özgüvenli olmaktan başka hiçbir şansı yoktur. Saygı duyulmak kendini inşaa etmekten geçer. Bu hem fiziksel hem zihinsel olarak yapılması gereken bir eylemdir.

Zeka ve bilgi birikimi, hayranlığı; fiziksel yeterlilik, güveni besler ve bu ikisi bir olduğunda kadında saygıyı oluşturur. Kadın, karşısında hem bedenini hem hayatını hem de duygularını emanet edebileceği bir adam görmeye başlar.

Bu saygı her şeyin sağlam temelini oluşturur. Saygı duyan bir kadına nerede nasıl davranılması gerektiği anlatılmaz. O zaten bilir. Saygı duyan bir kadına sorumlulukları hatırlatılmaz. O zaten sevgiyle yapar.

"Erkekler erkek gibi, kadın kadın gibi olsun." demişti akıllı bir adam bana. Bir sanatçı olarak cinsiyetçilik yaptığını düşünmüştüm. Bir yetişkin olarak aslında milyarlarca yıldır var olan doğanın düzeninden bahsettiğini anlıyorum.