My Love Daisy - Tumblr Posts

Bu ben değilim tanıyamıyorum artık kendimi kimim ben bu neyin yalnızlığı neyin hüznüdür üstümde anlayamıyorum bazen ve anlaşamıyorum kendimle.. 

Sahi bu kaçıncı yalnızlığım bilmem. bu kaçıncı seraptır gözlerimde ve bu kaçıncı vasiyettir sessizliğimin üstüne. artık hiçbirini tanımıyorum bile.. 

Ne acı değil mi. yıllarca papatyalarla sevginizi sunduğunuz insanlar. ufacık bir papatya yaprağı kadar sevmedi hiç kimseyi.. 

Yalnızlık işte sen yokken ne papatyalar yetiştirdim gülüşünden ama sen bahçeme hiç gelmedin.

Sevimli bir masumiyet. bazen her şeyden uzaklaşmak için iyi gelir ve kalbe şifa verir..

The love of innocence..

Bazen eskilere takılır aklın ve öylece dalar gidersin ama ellerini boş gördüğünde anıların tümüne yenildiğini kabul edersin..

Eskiden her şey bir papatyanın inceliği kadar güzel gelirdi gözüme ta ki insanlık papatyaları yok etmeden önce..

Bazen masumiyeti anlatabilmek için çokta kelime sarfına gerek yok çünkü bazı kareler masumiyetin en güzel tablosudur..

Unutmayın sevgi her yerde sevgidir ve bu sessizlerin dilinde de bilinir ama onlar sevgiyi ancak insanlar şefkat gösterirse hissedebilir..

Hala özenle sakladığım nice duygularım var benim ama' sen bilmezsin çünkü bırakıp gittiğin hiçbir şeye sen anı diyemezsin..

Hoş görün her şeyi mesela bir papatya serinliği yada bir bebeğin masumiyeti gibi sevin her şeyi zira solan güllerle sevmek ağır gelir tıpkı canına kıyılan sessiz papatyalar gibi..

Her şeyden o kadar çok soyutlandım ki artık sadece bir veda çığlığı kopsun istiyorum her şeyin bittiği yerde..

Her şeyi bırakıp gitmek istiyorum. çünkü dengi değilim dünya'nın zaten kaç gün daha yaşarım ki bilmem. belki bugün belki yarın belki yarından da yakın..

Hayat ne korkunç böyle çocuk olmak ne zormuş anne sesi çıkmayan çocukluğumun sesinde bağıra çağıra susmak ne acı ölümmüş anne..

Çocukların sesi ol..

Zamanı geldi artık her şeyden sakınıp sessiz sedasız gitmenin..

Ben sahip olduğum her şeyin farkındaydım ama' sahip olduklarımı bilen herkes parça parça söküp gitti yüreğimden..

Her çiçek ayrı bir cennetti insanlığa ama insanlar hiçbir zaman layık olamadı cennetti anlatan toprağın kullarına..

Bir fincan kahve ve bir kaç kitap yeterlidir bazen unutulması gereken bütün yorucu hislere..

Mutluluğu çiçeklere sorun diyen şairlere canını aldığınız bir canlıya ölüm bile seslenmişken mutluluk sorulur mu sizce..