Aou - Tumblr Posts
AoU!Natasha: *decides to finish the job even though she's been thoroughly rattled, even though she had to reevaluate who she is, even though she might be going back to die*
AoU!Natasha: *uses Bruce's newfound trust in her to throw him off a cliff for the good of the mission*
AoU!Natasha: *suggests that there are worse ways to die than saving the rest of the world*
AoU!Natasha: *decides that she is a hero after all and that's more important than her doubts or her personal wants*
AoU!Natasha: *takes on the responsibility of co-leading the new team of heroes and training future heroes*
Fandom: Oh well, guess Natasha's ruined now that she's been reduced to a love interest and doesn't want to be a hero anymore...
Natasha ‘I am a monster because I cannot bear children‘ Romanoff
Jane ‘I get a nobel prize but I am reduced to my boyfriend boosting about me’ Foster
Pepper ‘I run Stark Industries but I am also reduced to my…
JUST REALIZED SOMETHING, I REMEMBER HEARING THAT THE ACTUAL HEADMASTER FOR OHTORI ACADEMY(ya know, Kanae's father) WAS SICK OR SMTH IDK BUT ANYWAYS, AKIO'S CAR'S LICENSE IS 'OHTORI' DOES THAT MEAN THAT AKIO IS LITERALLY DRIVING THE HEADMASTER HIMSELF AROUND??? Lol probably isnt but still, what a fun thought
bro that one scene in age of ultron when steve rips that log in half, tony was totally checking him out
we know ur bi, mr stark
There's nothing more terrifying than a miracle
But you will tear them apart... from the inside
@hellofromlesbistan
WELL aou takes place a few months/almost a year after tws and we know from the ending of tws that Nat had connections to get Steve info on what happened to Bucky. So A) he’s spent the whole time dwelling like the beautiful depressed bastard he is on everything Bucky related and B) he’s gotta have at least a vague idea now of the kind of torture etc. Bucky went through, all the mind wipes and a decent idea of what they were making him do which he’ll also be dwelling on. So he’s riddled not only with guilt over the fact that he didn’t save Bucky from the fall in the first place but he’s also now guilty that he left him there because he knows if he’d gone back for him he would have found him alive and could have saved him from 70 years of torture.
And Joss Whedon expects me to think that the best Wanda could do to take him out of action was pull out some light ptsd and a cute girl? He’s a COWARD Steve’s vision should have started with him walking through the snow and he knows instantly that it’s where Bucky fell. He should have seen Bucky lying there and seen the hydra agents coming to carry him away. At first he thinks he’s invisible and he’s kinda coping because he knows Wanda’s messing with his head but then Bucky opens his eyes and looks him dead in the eye and starts begging him to save him but every time Steve tries to get closer he gets further away until he can barely see him and all he can hear is Bucky screaming and asking why he didn’t help him.
Like it would have made more sense anyway because Nat and the others all saw like?? their worst fears and were paralysed with The Depression and then Steve was just like :( I never got married or had a house :( AND it would have made Steve and Tony’s “I don’t trust a guy without a dark side” “maybe you just haven’t seen it yet” interaction make more sense because in that moment Steve would be thinking he was personally responsible for his friend’s 70 years of torture but ALSO it would have better solidified Steve’s motivations in civil war. Like obviously it made sense anyway that he cared more about his lifelong best friend than these randos he met 2 years ago but like.. it would have been more intense if he was just coming off of that.
So my dash did a thing and i-
I SAW AOU TODAY
I read the spoiler a few days ago, so I basically knew what was going on and was a bit disappointed (I won’t tell with what - no spoilers here ;)) but I just saw it today AND IT WAS F*CKING AMAZING AND I LOVE RED. BLEH, ULTRON! Because, gosh, he is totally like Red, Spader’s character in Blacklist. The same anecdotes, way of speaking, manners... EVERYTHING in Ultron was just so Red-ish <3 AND THOR. Thor is a cute little shit <3 And he looks awesome in Midgardian clothes (especially in that hoodie, omg!).
I used to have a prince myself. But the prince was killed. A childhood friend of mine did it. The prince liked her, so when she fell off a boat, he drowned saving her. So stupid. My prince and I were supposed to have gone steady. But the prince went missing. So I will never forgive her. I'll make her be the prince for the rest of her life.
i kind of want to yap about marvel rq.
aou ; i absolutely love this movie. one of, if not, my favourite marvel movie. (civil war is close bc my memory of it is watching it w my childhood friend) anyways, there are some issues with the movie. for example, pietro’s death was the biggest issue of the movie imo and thats what i will focus on.
for introductions, hai, im cas, a huge marvel fan and have been since ‘15. aou or avengers age of ultron is a marvel film and is the second avengers movie, but is the 9th (technically 11th), installment of marvel. *not including the incredible hulk. (9th excluding gotg)
to give a quick summary ; “when tony stark (rdj) jump-stars a dormant peace-keeping program, things go terribly awry, forcing him, thor (chris hemsworth), the incredible hulk (mark ruffalo), and the rest of the avengers to assemble. as the fate of earth hangs in the balance, the team is put to the ultimate test as they battle ultron, a technological terror hell-bent on human extinction. along the way, they encounter two mysterious and powerful newcomers, pietro and wanda maximoff.” (directly quoted from the about section of movie)
so, basically, the movie is about stopping ultron to put it simply, however, along the way, the two twins wanda and pietro maximoff soon join in to help bc they disagree w ultron’s idea of human extinction as they only wanted to end the avengers. however, pietro soon dies to save clint barton (hawkeye) while ultron was shooting at them from the avenger’s quinjet.
“why is this an issue?”
“a character died, so what?”
let me just say that, pietro has super speed. and if he has that, shouldn’t he be able to dodge bullets? (he quite literally DID in the comics, saving BOTH clint AND wanda) so this just doesn’t make sense ??
another issue is that his death was random? although, yes, there WAS foreshadowing, it still.. js didn’t make sense? in a deleted scene where thor was possessed, he stated that, in order to end ultron there needed to be “human sacrifice”. that would add a lot more to his death and make it have some meaning.
and finally, no one fucking acknowledges it in the movies? the one who does is fucking CLINT? NOT WANDA, his OWN twin sister. nah, she dgaf anymore. clint names his son after pietro, “nathaniel pietro barton” and he later on helps / protects wanda bc her brother saved clint’s life. however, wanda NEVER fucking mentions him again and it’s so?? what the fuck??
in conclusion, pietro should NOT have died. thank you 4 coming to my ted talk.
i refuse to believe that he is choking a robot and the robot is suffocating
“Avengers: Age of Ultron” - lepszy, niż się spodziewałam
Niedawno usłyszałam opinię, że drudzy "Avengersi" to taki nic nie wnoszący film, w którym może dużo się dzieje (nawalanka zwłaszcza), ale tak naprawdę film ten jakby przeszedł bez echa w MCU. Tak przynajmniej twierdził Łukasz Stelmach w swoim - skądinąd ładnym i rozbudowanym - materiale o rankingu wszystkich produkcji w tzw. "Infinity Saga". Cóż, ja się z tą opinią akurat nie zgadzam, ponieważ w "Avengers 2" naprawdę mieliśmy do czynienia z wieloma kluczowymi wydarzeniami. Film zaczyna się mocną akcją, czyli bitwą pomiędzy Avengersami i oddziałami Hydry. Oglądając ten film pierwszy raz jeszcze niewiele wiedziałam o istnieniu Hydry, dopiero niedawno oczy mi otwarły chociażby takie filmy jak dwa pierwsze CA. Poza tym dopiero w "Endgame" mieliśmy dokładnie powiedziane jakim cudem Hydra weszła w posiadanie berła Lokiego. No ale nieistotne. Najważniejsze, że nasi bohaterowie są na misji odzyskania tego berła i ogląda się to znakomicie. Jest dużo akcji, każdy pokazuje swoje umiejętności, są cięte dialogi (zwłaszcza pomiędzy Starkiem i Capem), drużyna ze sobą współpracuje, no, po prostu miodzio. I mamy pierwszy pokaz mocy Wandy i Pietro, którzy trochę tyłki naszym superbohaterom skopują. Bardzo ważnym wydarzeniem była też wizja, jakiej doświadczył Tony w bazie Hydry - Lewiatany i poległa załoga Avengersów - mamy tu typowy "foreshadowing", do którego wrócą twórcy dopiero chyba w "Endgame", ale warto tę scenę zapamiętać. Ale przechodzimy do głównego wątku filmu, czyli tworzenie sztucznej inteligencji. Muszę przyznać, że jest to coś, co mnie w tym filmie zaintrygowało. Nie mogę przejść obok tematu obojętnie, zwłaszcza że jest on mi bardzo bliski, zwłaszcza po "Star Trekach", a tym bardziej po tym, jak w TNG przedstawiono wątki androidów, exocompów i innych AI. Stark i Banner robią w tym filmie trochę za takich typowych szalonych naukowców (zresztą sami się takowymi nazywają ;)) i tak naprawdę to oni są kołem napędowym i to ich eksperyment wymknął się spod kontroli. Myślę, że założenie było słuszne - stworzyć program, który będzie chronił pokoju na Ziemi, tylko, że nasi bohaterowie zabrali się za to od d... strony. Na tym etapie nie wiedzieli nawet, czym to nieszczęsne berło jest, jakie algorytmy kryje i - przede wszystkim - nie mieli pojęcia o Kamieniu Umysłu. No i przeliczyli się, stwarzając samodzielnie myślącą, super-inteligentną jednostkę, Osobowość, jaką jest Ultron. Jako główny villain odcinka Ultron sprawdza się nawet całkiem dobrze. Ma motywację. Najpierw jest to walka z Avengersami, których uważa za zagrożenie dla Ziemi i pragnie ich unicestwić. Później jego opinie chyba ewoluują do etapu, w którym uważa każdą inteligentną organiczną istotę za zagrożenie dla planety. Jego plan unicestwienia ludzi urasta do poważnych rozmiarów. Nie jest to pierwszy film o tym, jak AI buntuje się przeciwko swojemu stwórcy, ani nie ostatni, ale rozegrali to w MCU całkiem nieźle. Stark i Banner popełnili faktycznie błąd i, co najgorsze, zrobili to za plecami reszty przyjaciół. Nic dziwnego, że drużyna znów zostaje skłócona. Dochodzi nawet do tego, że Thor chwyta Tony'ego za gardło i unosi go w powietrze, geez! Właściwie niemal w każdym filmie są między Avengersami jakieś sprzeczki i następuje wewnętrzny rozpad, od takich kłótni jak w pierwszych Avengersach (gdzie byli pod kontrolą berła), aż po krwawą jatkę, jak to miało miejsce w Civil War. Tak czy owak nigdy mi się miło nie patrzy, jak pomiędzy przyjaciółmi są różnice zdań i przestają oni sobie wzajemnie ufać. Za to najfajniejsza scena, w pierwszej połowie filmu, to był ich wspólny "bonding" przy drinkach, kiedy po kolei próbowali podnieść młot Thora. To była tak miła dla oka scena, w dodatku prześmieszna, że aż gęba sama się rozwierała w uśmiechu. I znowu mieliśmy malutki "foreshadowing" w postaci CA i Mjolnira - kolejna rzecz rozwinięta w "Endgame". Fajnie wiedzieć, że twórcy powracają po latach do zapoczątkowanych w pierwszej i drugiej fazie MCU tematów. Bardzo dobrze też, że rozwinięto nieco postać Hawkeye'a. Nareszcie dowiedzieliśmy się o nim więcej, poznaliśmy jego rodzinę. I znowu w "Endgame" kontynuowano ten temat. Natomiast trochę szkoda, że to jedyny film, w którym widzimy tak dobrze rozwijającą się relację pomiędzy Natashą i Bruce'm. Podobały mi się ich wzajemne relacje. Począwszy od walki, kiedy to Black Widow jako jedyna potrafi ululać Hulka, aż po ich bardzo znaczącą rozmowę na farmie Bartona. W pierwszych Avengersach myślałam, że to Clint i Natasha mają się ku sobie, ale tak naprawdę oni są tylko przyjaciółmi (bliskimi, ale bez podtekstów romantycznych, Clint ma przecież kochającą rodzinę). Tymczasem okazuje się, że ona i Bruce mają się ku sobie, a ich uczucie rozwija się wraz z trwaniem filmu. Bardzo żałuję, że związek ten nie przetrwał próby czasu i, jak już Bruce wraca na Ziemię w IW po dwóch latach nieobecności, witają się zaledwie jak kumple z pracy. Ech, szkoda, naprawdę. Pasuje mi ta dwójka do siebie. Oboje skrzywdzeni przez los i, ba, nawet oboje uznający, że skrywają w sobie potwory... Coś by z tego fajnego mogło wyniknąć. Z bardzo istotnych jeszcze scen mieliśmy kąpiel Thora w źródełku wiedzy (o, znowu ta piękna goła klata, którą tak kocham <3!) i nareszcie co nieco można się dowiedzieć o Kamieniach Nieskończoności. A że Thor głupi nie jest, od razu wysnuł wniosek, że skoro trzy pojawiły się w tak krótkim czasie, to ktoś tu rozgrywa pionki. Ech, Thor, szkoda że bardziej nie zgłębiałeś tematu w "Avengersach". Nasz bóg piorunów miał jakieś przeczucie, że coś jest na rzeczy, nie zdążył jednak odpowiednio zmaglować brata, aby wycisnąć z niego jakiekolwiek odpowiedzi. A później porzucił wątek, zakładając po prostu (i zresztą niesłusznie), że Loki jest tym złym. No i przechodzimy do Visiona i jego genezy. Ponieważ ja mam jakąś słabość do androidów, to tym bardziej jego pojawienie się w MCU jest dla mnie istotne. Powstały z AI stworzonego przez Starka - Jarvisa, ciała stworzonego przez Ultrona oraz z Kamienia Umysłu - Vision wydaje się mieć naprawdę potężne moce. Na tym etapie mógłby być jednym z potężniejszych Avengersów - obok Wandy i Thora. Bardzo mi się jednak nieprzyjemnie zrobiło na sercu w momencie, jak Vision bez oporu podniósł młot Thora. Nie tylko podniósł, ale i nim wojował. Nie wiem, co twórcy chcieli przez to powiedzieć, ale obawiam się, że wcale nie to, że Vision jest godny. Raczej to, że android nie jest osobą, a przedmiotem. Jak wiemy, Mjolnir bez problemu daje się postawić na stole, a nawet powiesić na wieszaku w przedpokoju (prześmieszna scenka z TDW), tak więc tylko osobom (poza Thorem) stawia opór, gdy ci chcą go unieść i dzierżyć w dłoni. Tak czy owak Visiona bardzo polubiłam, od samego początku, aż do jego (przedwczesnego) końca w IW (:( ) Walka w Sokovii też ma swoją ważną kontynuację w kolejnych filmach MCU, więc jest to wydarzenie, które nie przeszło bez echa. Żałuję, że tak mało mieliśmy bliźniaków. No, troszkę sobie poszaleli, zmieniając przy okazji front, ale tak naprawdę niewiele o nich się dowiedzieliśmy. Szczerze mówiąc wolałabym zobaczyć ich razem więcej, chciałabym też, żeby było więcej o ich wspólnych relacjach - no, może nie w skali komiksowej (sugerowany incest), ale żeby chociaż pozostali razem na kolejne filmy. A tymczasem w tak głupi i szybki sposób wykończono Pietro, że nawet nie zdążyłam przywiązać się do tej postaci... :( No i na samym końcu opuszcza nas jeszcze Banner, jego los nie do końca pozostaje znany - i mamy cliffhanger aż do "Ragnaroka" ;) Zwracałam też szczególną uwagę na Kapitana Amerykę w tym filmie. Podobał mi się, wydawał się jednym z najspokojniejszych ludzi w drużynie. I prawdziwym głosem rozsądku. Co więcej, znów był bohaterem - zwłaszcza w Sokovii, kiedy wszyscy byli pewni, że nie ocalą z miasta cywilów i postanowił zostać wraz z nimi aż do końca (a Natasha się z nim zgodziła). Podobał mi się też występ Nicka Fury'ego, jak przybył na farmę pogadać ze Starkiem, no i później kiedy ocalił dzień (i wielu ludzi) dzięki Helicarrierowi i szalupom ratunkowym. Jak widać, szef Shield potrafi dbać o zwykłych, szarych ludków. Podsumowując... Może to i racja, że w cyklu "Avengers" to najsłabszy film, ale działo się jednak w nim dużo istotnych rzeczy, w kolejnych produkcjach często do wydarzeń tutaj nawiązywano. Była to produkcja chyba z mniejszymi "plot holes" niż TDW i nieco lepsza od TDW. Jak dla mnie solidne 7/10
Alternative AoU Plot: The Winter Solider Crew just gets mildly drunk and plays board games for 2 hours
Click for better quality
Based on This
I was tagged by the lovely Renee (aka destinies-are-troublesome-things). Let’s get started!
1. Write your name in song titles.
Amnesia - 5 Seconds of Summer
Nobody’s Perfect - Jessie J
Nasty - Pixie Lott
Afire Love - Ed Sheeran
2. Why did you choose your URL?
A lot of my personality is made up of my fandoms and thing that I like, so I wanted some way to represent that.
3. What’s your middle name?
Lucienne, after my great-great-grandmother.
4. If you could be a fictional/fairy tale being, who would you be?
I would love to have some sort of power/magic so probably someone like Wanda Maximoff or Hermione Granger.
5. Favourite colour?
Purple, red or turquoise.
6. Favourite song?
Probably either Riptide by Vance Joy or Photograph by Ed Sheeran.
7. Top three fandoms?
Oh god, probably Teen Wolf, The Maze Runner and The Avengers.
8. Why do you like Tumblr?
Tumblr is the first place I’ve been able to completely be myself and not be judged by anyone and be accepted into the community.
9. Tag people
I tag imagining-in-the-mcu, accal1a and shankitsune. Don’t worry if you’ve already done it.
A Sort of Resurrection
Warning: Death
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*Your POV*
Running. Running until your legs felt like they were on fire. Running to the brink of exhaustion. Running in a desperate attempt to reach safety in time. You felt one hit your arm, causing you to yell out in pain. Gritting your teeth, you kept running towards safety.
You had been given the task of making sure all of the enemy agents had been wiped out of the base, before returning to the Quinjet and rejoining the group. You were originally paired up with Tony, but he had to leave to go and help the others. It was all going well, until you realised that you had run out of bullets and there was still about 10 enemy agents left. You knew that your hand-to-hand combat wasn’t up to scratch, so you decided to run back instead of facing certain death.
You could see the rest of the team in the distance, yelling at you to hurry up and run faster. You pushed your legs as hard as you could, until you didn’t even think about making yourself run. A surge of energy went through you and you were almost at the jet, when you heard a single gunshot from behind you, making you freeze. You looked down at you previously white shirt, now with a crimson colour seeping through from your back.
Your vision started to blur, and you collapsed on the ground, your head pounding and your breathing slowing rapidly. You heard the shouts of your team and saw their blurry figures running towards you, reaching you in mere seconds. You felt someone lift your head up and rest it on their lap, the others crowding around you with tears in their eyes.
You smiled at them all gently, before your eyes shut, your head rolling to the side, your chest ceased to rise and you were enveloped by darkness, the sound of sobbing being the last thing you hear.
**********
Your eyes snapped open, and you found yourself in an empty, dimly lit room.
“Hello?” You called out. “Is anybody here?” Your voice echoed around the room, but there was no reply. You wandered around, looking for any possible exit, when the wall shimmered and a door appeared on the opposite side of the room.
You cautiously made you way over to it, gripping the cold handle and slowly pulling it open. You looked through the door and saw some sort of swirling grey-blue vortex. You stuck your hand through it, pulling it back towards you when it disappeared from sight. You glanced around the room again to see if there were any other exits, but this seemed to be the only one.
Taking a deep breath, you closed your eyes and stepped into the vortex.
**********
You woke up to the distant sound of yelling and you blinked slowly, your eyes adjusting to the light. You slowly pushed yourself up into a sitting position and looked around. You recognised your surroundings; you were in the end section of the medical bay, which was more commonly used as the morgue. It was deserted and you turned so that your legs were dangling off the side of the bed. You slowly stood up, flinching slightly as your feet touched the cold floor, using the bed as a support and tentatively took a few steps forwards.
After a few more steps holding onto the bed, you gently released your grip and made your way to the door, deciding to go to your room and put on some socks before you went to find out what the argument was about.
As you made your way towards your room, you were surprised to find that the usually busy corridors were empty. You went into your room and grabbed your fluffy socks and put a hoodie on over your sleeveless top. You brushed your hair a bit, before you were satisfied and decided to make your way to the source of the argument.
As you got closer to the common room, you could hear multiple voices shouting, insults and accusations being thrown around. When you were just down the hall, you could clearly hear what the argument was about.
“IT’S YOUR FAULT STARK! YOU LEFT HER WITH NO BACKUP!”
“IT’S NOT MY FAULT THAT SHE RAN OUT OF BULLETS! SHE WOULD HAVE BEEN FINE OTHERWISE!” You heard other voices adding in reasons why the others were to blame, when you realised what they were arguing about. You. Specifically, your death.
You quietly padded your way down the rest of the corridor and peered into the room. You were greeted with the sight of the rest of the team with bloodshot eyes and looks of pure hatred present on their faces. They were standing opposite each other, shouting right in the faces of the person opposite them.
You coughed, trying to get their attention, but they weren’t listening, they were too caught up in shouting. You tried again, but to no avail. You sighed and rolled your eyes and cleared your throat, before taking a deep breath.
“EVERYONE SHUT UP!” You yelled as loud as you could. Everyone’s heads snapped towards you and their mouths dropped open.
“Y-Y/N?” Steve asked quietly in disbelief.
“The one and only.” You replied with a smile. There was a stunned silence, everyone staring at you like you were a multicoloured unicorn with a rare Pokémon on your head.
“Wow guys, I’m really feeling the love here.” You joked, trying to lighten the mood. Suddenly, you were enveloped in a bone-crushing hug from a crying red-head, shocking you slightly, before you hugged her back just as tightly.
“We- We thought you were dead!” She said in between sobs.
“So did I.” You mumbled. Suddenly she pulled away and smacked you on the arm.
“Hey! What was that for?” You pouted, rubbing your arm.
“Don’t you ever do that to me ever again, got it?” You nodded before looking around at the others who were all staring at you with a mixture of confusion and happiness in their eyes. You just smiled and opened you arms for a group hug, breaking the spell.
They all ran towards you and you were pulled into a massive group hug of crying superheroes, the argument long forgotten. You sighed happily, a few tears of your own sliding down your face, and you wrapped your arms around the closest person to you, who happened to be the usually emotionless archer. When you were finally released, you wiped your tears off your face and smiled.
“So then, who’s up for some Shawarma?