Gece Yolcular - Tumblr Posts
Ne zaman seni düşünsem,
Bir ceylan su içmeye iner,
Çayırları büyürken görürüm
Her akşam seninle,
Yeşil bir zeytin tanesi,
Bir parça mavi deniz,
Alır beni.
Seni düşündükçe,
Gül dikiyorum elimin değdiği yere,
Atlara su veriyorum,
Daha bir seviyorum dağları...♠️♠️♠️
16-17 Ekim 2023
"Nasıl yaşayacaksın biliyor musun?" dedi Recep. Bir kaldırım köşesinde yere çökmüş sigara içiyorduk. Ağlıyordum. "Rüyadaymışsın gibi yaşayacaksın. "
İki senedir ilk defa çok şiddetli geldi dün akşam kendimi öldürme isteği. Yorgunum.
"Umursamayacaksın kimseyi, elimden gelse var ya hepinize şu 'takmamayı' öğreteceğim." dedi Recep. Kocaman bir adamdı o an gözümde. Ben de yanındaki küçük kız...
"Ama ben çok sevgi dolu bir insanım." dedim. Oysa o gelmeden birkaç dakika önce ben de bunu düşünüyordum. Kimseyi sevmemeliyim artık.
"İyi bir şey değil demek ki yapmayacaksın."
Haklıydı.
Üç yıl önceki olaydan beri ilk defa bir kaldırım taşına çöktüm dün gece. Bazen bir kaldırım taşına çökmek gerekiyor sanırım yeniden ayağa kalkabilmek için.
Yanıma geldi, bana bir şeyler öğretti, beni iyileştirdi, her zamanki gibi sarıldı ve gitti. Arkasında daha iyi bir ben bırakarak...
Palyaçom buradaysa ben mutsuz olamam demiştim. Doğruydu.
O zamanlardan konuştuk. İlk defa dile getirildi bu duygular. Ben gerçekten Recebin küçük kızıymışım. Öyle dedi.
Gece üçü vurdu ardından. Tarih değişti. Yine makası aldım elime. Yine kestim saçlarımı. "Güçlü kadın olmuşsun." demişti Cem. Yeniden güçlü kadın olmak istedim.
16 Mayıs 2024
Ben bileklerimi kestim. Palyaçom yoktu. Ali yoktu. Hiçkimse yoktu. Güçlü kadın olamadım. Bilekleri yerine saçlarını kesmiş bir kadın olarak aylarca devam ettim hayatta kalmaya.
Günün birinde bileklerini kesen kısa saçlı bir kız oldum.
Sonra korktum. Ölmekten değil, ölümden sonrasından korktum.
Kimse kurtarmadı beni, benden başka.
"Kurtuluş," dedim. "Ankara'da bir mahalle, fazlası değil."
-Kinyas ve Kayra
Dilerim ki mutlu ol sevgilim
Mücevher takmamıştı ama gözleri vardı.
Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu. Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendime bir yer edinemiyorum, kendime bir yer…
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına aynalarla kaplattım, ölü benim kendini izlesin her yandan o tuhaf sır içinden ') Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
Niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
Niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
|𝑁𝑖𝑙𝑔𝑢̈𝑛 𝑀𝑎𝑟𝑚𝑎𝑟𝑎
From red to black