Nie Chce Tu By - Tumblr Posts

Ja chce tej autodestrukcji

chce się czuć źle niestety nie powiem czemu tak jest

mam ochotę wbić sobie nóż w tętnice w nodze żeby się szybciej wykrwawić

Ha ha z każdym oddechem umieram coraz bardziej..

Ja chce tej autodestrukcji

chce się czuć źle niestety nie powiem czemu tak jest

mam ochotę wbić sobie nóż w tętnice w nodze żeby się szybciej wykrwawić

Ha ha z każdym oddechem umieram coraz bardziej..

Masz czasem tak

Że nie chcesz być dorosły?

Dorosłych nie obchodzą to jak się czujesz

Jesteś dorosła więc musisz sobie poradzić

Nie chcę tej samotności co mnie rozdziera

Chce usiąść na schodach

Żeby poczucie leku odpuściło

Chce się wyciszyć żeby mieć siłę na jutro

Zrobię to co muszę ale chcę tylko spokoju

Chce się uspokoić

Nie chcę tego co mnie wyniszcza

Mam ochotę się zabić

Wbić w ziemię i ściskać

Chce nie myśleć o niczym

Odbijam się w pustej butelce

Chce zapomnieć żeby przetrwać

Chce tylko tego

Żeby przeżyć bez tego co mnie wyniszcza

~Emilka

Beznadziejna

Zapadam się w sobie

Nie ujrzę już światła dnia

Słaba

Jak szkło które przy uderzeniu zmienia się w zwykle kawałki

Moja dusza jest jak to rozbite szkło

Wewnątrz jestem rozbita

I nie potrafię się poskładać

Nic co zostało zniszczone bedac tak kruche

Nie będzie później takie jak na początku

Ostatnio tak się spilam że wpadłam do rowu trzy razy, a później prawie mnie pierdolnął tir

żałuję że tego nie zrobił

Nie wiem czy ktoś mnie zrozumie..

Nie mogę czytać książek, bo gdy je czytam czy to zwykle a zwłaszcza na wattpadzie gdy nie mają ciągu dalszego przez pewien czas, odczuwam pustkę, jestem zagubiona i czuję jakbym nie potrafiła żyć swoim życiem bo.. czuję jakby moje szycie było życiem bohatera w książce.. i tak naprawdę tutaj nie jestem i to nie jest moje życie..

Gdy czytam to czuję się odnaleziona, jestem tam gdzie powinnam a gdy wracam tu to.. czuję że istnieje nie tam gdzie powinnam..

Czemu tak jest..?

„Przychodzą takie chwile

Gdy się nie wie co się czuje

W środku ciągle jest tak pusto

Echo mogłoby się rozchodzić jak w studni

Nawet gdybym chciała czuć, jest to nie możliwe

Wszystko ucichło, zniknęło

Został tylko nie przyjemny ścisk

Nie związany ze światem zewnętrznym "

~Mari3452

Pewna osoba powiedziała mi dziś, że jestem zbyt niewinna na ten świat, bo jest on pełen zepsutych ludzi

Po tym mogę stwierdzić że nie pasuje do tego miejsca..

Poszłam do psychologa, nowego, żeby się dowiedzieć jaka ma opinię o tym, że dostałam dwie różne diagnozy

Porozmawialiśmy trochę, opowiedziałam mu co i jak

Powiedział mi, że nie dziwi się że tak trudno jest rozstrzygnąć na co choruje bo mam w sobie objawy wielu schorzeń natury psychicznej

Już drugi psycholog mi mówi żebym pojechała do szpitala psychiatrycznego, żeby mnie mieli na oku i ogarnęli mi leki i co mi jest

Ale problem jest taki że za dużo mam na głowie, wyprowadzka, matura, szkoła, moja głowa

Tego jest za dużo..

PS. Miałam plan się dzisiaj zabić, ale stwierdziłam że to ostatnia szansa dla życia, jeśli znowu będę chciała to zrobić, nie zawaham się

Masz czasem tak

Że nie chcesz być dorosły?

Dorosłych nie obchodzą to jak się czujesz

Jesteś dorosła więc musisz sobie poradzić

Nie chcę tej samotności co mnie rozdziera

Chce usiąść na schodach

Żeby poczucie leku odpuściło

Chce się wyciszyć żeby mieć siłę na jutro

Zrobię to co muszę ale chcę tylko spokoju

Chce się uspokoić

Nie chcę tego co mnie wyniszcza

Mam ochotę się zabić

Wbić w ziemię i ściskać

Chce nie myśleć o niczym

Odbijam się w pustej butelce

Chce zapomnieć żeby przetrwać

Chce tylko tego

Żeby przeżyć bez tego co mnie wyniszcza

~Emilka

Jebać życie

Będzie lepiej

Biere opio

I idę przed siebie

(Nie bierzcie ze mnie przykładu)

Beznadziejna

Zapadam się w sobie

Nie ujrzę już światła dnia

Słaba

Jak szkło które przy uderzeniu zmienia się w zwykle kawałki

Moja dusza jest jak to rozbite szkło

Wewnątrz jestem rozbita

I nie potrafię się poskładać

Nic co zostało zniszczone bedac tak kruche

Nie będzie później takie jak na początku

Ostatnio tak się spilam że wpadłam do rowu trzy razy, a później prawie mnie pierdolnął tir

żałuję że tego nie zrobił

Nie wiem czy ktoś mnie zrozumie..

Nie mogę czytać książek, bo gdy je czytam czy to zwykle a zwłaszcza na wattpadzie gdy nie mają ciągu dalszego przez pewien czas, odczuwam pustkę, jestem zagubiona i czuję jakbym nie potrafiła żyć swoim życiem bo.. czuję jakby moje szycie było życiem bohatera w książce.. i tak naprawdę tutaj nie jestem i to nie jest moje życie..

Gdy czytam to czuję się odnaleziona, jestem tam gdzie powinnam a gdy wracam tu to.. czuję że istnieje nie tam gdzie powinnam..

Czemu tak jest..?

„Przychodzą takie chwile

Gdy się nie wie co się czuje

W środku ciągle jest tak pusto

Echo mogłoby się rozchodzić jak w studni

Nawet gdybym chciała czuć, jest to nie możliwe

Wszystko ucichło, zniknęło

Został tylko nie przyjemny ścisk

Nie związany ze światem zewnętrznym "

~Mari3452

Pewna osoba powiedziała mi dziś, że jestem zbyt niewinna na ten świat, bo jest on pełen zepsutych ludzi

Po tym mogę stwierdzić że nie pasuje do tego miejsca..

Poszłam do psychologa, nowego, żeby się dowiedzieć jaka ma opinię o tym, że dostałam dwie różne diagnozy

Porozmawialiśmy trochę, opowiedziałam mu co i jak

Powiedział mi, że nie dziwi się że tak trudno jest rozstrzygnąć na co choruje bo mam w sobie objawy wielu schorzeń natury psychicznej

Już drugi psycholog mi mówi żebym pojechała do szpitala psychiatrycznego, żeby mnie mieli na oku i ogarnęli mi leki i co mi jest

Ale problem jest taki że za dużo mam na głowie, wyprowadzka, matura, szkoła, moja głowa

Tego jest za dużo..

PS. Miałam plan się dzisiaj zabić, ale stwierdziłam że to ostatnia szansa dla życia, jeśli znowu będę chciała to zrobić, nie zawaham się

Jebać życie

Będzie lepiej

Biere opio

I idę przed siebie

(Nie bierzcie ze mnie przykładu)