Zaburzenia Psychiczne - Tumblr Posts

Czuje się martwa, ale dalej oddycham

Dziś jest ten dzień

Spakuje rzeczy jakbym jednak przeżyła, bo matka nie będzie wiedziała co spakować

Dziś jest ten dzień

DZIEŃ MOJEJ ŚMIERCI

Dobra dostałam skierowanie do psychiatryka i nowe leki i powiem wam że mam takie odpały, że czasem czuję się jak na haju hahaha

~Moje myśli~

- nie chcesz tu zostać -

Chce i to bardzo

- nie walcz już dłużej -

Nigdy się nie poddam!

- walka nie ma sensu, bo i tak cię zniszczę -

Nie mam już siły..

- pokaże ci najczarniejsze myśli, najczarniejsze wizję byle cię złamać -

Chce to zakończyć..

- będę cię torturować co noc, nie będziesz miała siły wstać, jeść, żyć -

Błagam skończ to ..

- skarbie sama możesz to zrobić, weź żyletkę kotku i spełnij to co ci ukazałam-

Ale ja chcę żyć..

- ale ja ci nie pozwolę żyć, będziesz cierpieć dopuki tego nie zakończysz.. masz wybór, możesz cierpieć, albo ukoić ból na zawsze.. -

Nie chcę się więcej obudzić..

- więc wstań i cię okalecz, zrób to a zaznasz spokoju..-

Jeśli dożyje do świąt to będzie cud

Czuje się martwa, ale dalej oddycham

Ogólnie, dostałam skierowana na test zaburzeń osobowości.

Psychiatrę najwyraźniej zmartwiły

Pogłębiające się luki w pamięci (oraz moje wielkie zdziwienie, gdy mu opowiadałam że coś robiłam albo mówiłam i tego nie pamiętam)

Problemy z koncentracją

Częsta derealizacja po której często nic nie pamiętam

Lęk

Pustka

Wahania nastroju mimo remisji

Problemy ze snem

Niby wszystko wskazuje na osobowość mnoga, nawet jak pisałam dziennik to razem z moim były trzy albo cztery charaktery pisma i połowy dziennika nie pamiętam kiedy zapisałam.

Wizytę będę miała dopiero w lipcu, ktoś wie czego są to objawy, jeśli chodzi o zaburzenia osobowości? Na górze to moje przypuszczenia, wolę zapytać was co uważacie

Dziś jest ten dzień

Spakuje rzeczy jakbym jednak przeżyła, bo matka nie będzie wiedziała co spakować

Dziś jest ten dzień

DZIEŃ MOJEJ ŚMIERCI

Dobra dostałam skierowanie do psychiatryka i nowe leki i powiem wam że mam takie odpały, że czasem czuję się jak na haju hahaha

Nie mam z kim porozmawiać

A czuję jak w środku umieram

Nie mam siły na nic, a każdy oddech mnie męczy

Umieram

Nie żyje a egzystuje

Ale spokojnie u mnie wszystko okej

Inni są ważniejsi

Nie ważne co zrobię i nie ważne jak się staram, wszyscy widzą we mnie tylko pierdolnięta dwubiegunowke

Ostatnio tak się spilam że wpadłam do rowu trzy razy, a później prawie mnie pierdolnął tir

żałuję że tego nie zrobił

Ogólnie, dostałam skierowana na test zaburzeń osobowości.

Psychiatrę najwyraźniej zmartwiły

Pogłębiające się luki w pamięci (oraz moje wielkie zdziwienie, gdy mu opowiadałam że coś robiłam albo mówiłam i tego nie pamiętam)

Problemy z koncentracją

Częsta derealizacja po której często nic nie pamiętam

Lęk

Pustka

Wahania nastroju mimo remisji

Problemy ze snem

Niby wszystko wskazuje na osobowość mnoga, nawet jak pisałam dziennik to razem z moim były trzy albo cztery charaktery pisma i połowy dziennika nie pamiętam kiedy zapisałam.

Wizytę będę miała dopiero w lipcu, ktoś wie czego są to objawy, jeśli chodzi o zaburzenia osobowości? Na górze to moje przypuszczenia, wolę zapytać was co uważacie

Nie wiem czy ktoś mnie zrozumie..

Nie mogę czytać książek, bo gdy je czytam czy to zwykle a zwłaszcza na wattpadzie gdy nie mają ciągu dalszego przez pewien czas, odczuwam pustkę, jestem zagubiona i czuję jakbym nie potrafiła żyć swoim życiem bo.. czuję jakby moje szycie było życiem bohatera w książce.. i tak naprawdę tutaj nie jestem i to nie jest moje życie..

Gdy czytam to czuję się odnaleziona, jestem tam gdzie powinnam a gdy wracam tu to.. czuję że istnieje nie tam gdzie powinnam..

Czemu tak jest..?

„Przychodzą takie chwile

Gdy się nie wie co się czuje

W środku ciągle jest tak pusto

Echo mogłoby się rozchodzić jak w studni

Nawet gdybym chciała czuć, jest to nie możliwe

Wszystko ucichło, zniknęło

Został tylko nie przyjemny ścisk

Nie związany ze światem zewnętrznym "

~Mari3452

Nie mam z kim porozmawiać

A czuję jak w środku umieram

Nie mam siły na nic, a każdy oddech mnie męczy

Umieram

Nie żyje a egzystuje

Ale spokojnie u mnie wszystko okej

Inni są ważniejsi

Nikogo przy mnie nie ma

Czuję się samotnie

Bo w środku zawsze będę sama, muszę sama sobie poradzić

Ale ja nie chcę, od tak dawna nie chciałam się zabić i akurat teraz chce

Nie ważne co zrobię i nie ważne jak się staram, wszyscy widzą we mnie tylko pierdolnięta dwubiegunowke

Pewna osoba powiedziała mi dziś, że jestem zbyt niewinna na ten świat, bo jest on pełen zepsutych ludzi

Po tym mogę stwierdzić że nie pasuje do tego miejsca..

Poszłam do psychologa, nowego, żeby się dowiedzieć jaka ma opinię o tym, że dostałam dwie różne diagnozy

Porozmawialiśmy trochę, opowiedziałam mu co i jak

Powiedział mi, że nie dziwi się że tak trudno jest rozstrzygnąć na co choruje bo mam w sobie objawy wielu schorzeń natury psychicznej

Już drugi psycholog mi mówi żebym pojechała do szpitala psychiatrycznego, żeby mnie mieli na oku i ogarnęli mi leki i co mi jest

Ale problem jest taki że za dużo mam na głowie, wyprowadzka, matura, szkoła, moja głowa

Tego jest za dużo..

PS. Miałam plan się dzisiaj zabić, ale stwierdziłam że to ostatnia szansa dla życia, jeśli znowu będę chciała to zrobić, nie zawaham się